• تاریخ: ۱۳۹۷-۰۶-۰۶
  • شناسه خبر: 8200

در انتصاب مدیران مشورت می گیرم اما دخالت را نمی پذیرم

پیام ملّت– یکم شهریور ۱۳۹۵ اسدالله درویش امیری موفق به کسب رای اعتماد هیات دولت برای تصدی مسئولیت استانداری زنجان شد. وی کلید ساختمان بلوار شهید چمران زنجان را از جمشید انصاری استاندار پیشین زنجان تحویل گرفت تا وی ...

پیام ملّتیکم شهریور ۱۳۹۵ اسدالله درویش امیری موفق به کسب رای اعتماد هیات دولت برای تصدی مسئولیت استانداری زنجان شد.

وی کلید ساختمان بلوار شهید چمران زنجان را از جمشید انصاری استاندار پیشین زنجان تحویل گرفت تا وی مسئولیت معاونت ریاست جمهوری و ریاست سازمان امور اداری و استخدامی کشور را عهده دار شود.

دو سال از مدیریت او در استان یک میلیون نفری زنجان می گذرد. «سعید مالکی» روزنامه نگار زنجانی گفت و گویی مبسوطی با استاندار زنجان انجام داده است و این گفت و گو در پایگاه خبری تحلیلی پیام ملّت و دوهفته نامه عصرملّت منتشر می شود. مشروح و متن کامل و نهایی این گفت و گو را دنبال می کنیم :

از این که این فرصت را در اختیار من و مخاطبان قرار دادید تا با شما به عنوان فرد اول استان گفتگو داشته باشیم، تشکر می کنم. اجازه بدهید از موضوع نقد بپرسیم. شما خودتان دستی به قلم دارید و یادداشت های شما را خوانده ام. از نظر شما  نقد سازنده چگونه نقدی است و آیا رسانه های استان را در ارائه ی نقد موفق ارزیابی می کنید؟

نقش رسانه ها و وجود نقد موجب رشد جامعه می شود. منتها باید در نقد انصاف و اخلاق رعایت شود، واقعیت ها دیده شود و با اطلاعات دقیق ما به نقد امور و انسان ها بپردازیم. اینکه یک طرف را ببینیم و چند طرف را نبینیم و شروع کنیم به نقد کردن نه نتیجه ی مطلوبی دارد و نه تاثیر درستی می گذارد و انسان را از مسیر شفافیت و واقعیت دور می کند.

با نقد اقتصاد شروع کنیم. به نظر شما کدام بخش از اقتصاد استان در طول سال های گذشته رشد داشته و کدام بخش رشد نداشته و دلایل شما برای این موضوع  چیست؟

ما یکسری شاخص ها برای رشد و توسعه بخش کسب و کار و فعالیت های اقتصادی و اشتغال که خود بخشی از توسعه استان است، داریم. اگر به آن شاخص ها مراجعه کنیم، نشان داده می شود کدام بخش ها رشد قابل توجهی داشته است. یکی از آن ها مصرف انرژی است. به هر حال در حوزه ی صنعت، معدن، کشاورزی و خدمات اگر مصرف انرژی رشد یا کاهش داشته باشد کاملا بیان کننده ی شرایط این حوزه می باشد. ۵۴ درصد مصرف انرژی استان در حوزه صنعت و معدن و واحد های تولیدی استان است (یعنی بیش از نیمی از مصرف انرژی استان). خوب است عزیزانی که گاهی زبان گلایه و بعضا هم انتقاد گزنده دارند ۵ سال قبل هم میزان مصرف انرژی بخش صنعت و معدن را ببینند.

یعنی این مصرف متناسب با رشد اقتصادی ارزیابی می شود؟

بالاخره این واحد ساخته شده و از برق و انرژی استفاده می کند. اگر ساخته نشده بود و رشد و توسعه پیدا نکرده بود که انرژی مصرف  نمی شد. یکی از شاخصه های اصلی در کشور از جمله در استان زنجان این است. نکته و شاخص دوم نیروی کار است. خوب است که ما میزان قرارداد سازمان تامین اجتماعی و بیمه ی اجباری  سال ۹۵ را از سازمان تامین اجتماعی بگیریم. پایان خرداد سال ۹۷ را هم بگیریم و ببینیم از شهریور ۹۵ تا پایان خرداد ۹۷ چه میزان بیمه ی اجباری به لیست بیمه های اجباری استان در سایت تامین اجتماعی افزایش یافته است (بخش بیمه ی کارگری). البته همه ی کسانی که اشتغال پیدا کرده اند، الزاما در سازمان تامین اجتماعی نرفته و بیمه ی اجباری و قرارداد نبسته اند. چون ما در بخش کشاورزی بخش قابل توجهی از اشتغال نیازی به قرارداد بیمه ی اجباری ندارد. آنچه که ما در تنظیم قرارداد و بیمه ی اجباری متمرکز هستیم مربوط به حوزه ی کارخانجات تولیدی و صنعت و معدن است. طبق گزارشی که در جلسه ی ستاد اقتصاد مقاومتی استان ارائه شد ما در طول مدت شهریور ۹۵ تا پایان اسفند ۹۶ بیش از ۲۲ هزار نفر به لیست بیمه ی اجباری استان اضافه شده و در سال ۹۶، ۱۱ هزار نفر به بیمه ی  اجباری تامین اجتماعی اضافه شد و در کنار آن ۵ هزار نفر هم بازنشسته شدند و جای آنها را مجددا نیرو گرفته است. بنابراین توسعه و رشد در حوزه ی صنعت و اقتصاد استان یک سری شاخص ها دارد و ما بر مبنای آنها صحبت می کنیم که عبارت اند از:

  1. مصرف انرژی. ۲. افزایش نیروی کار ۳. میزان صادرات استان ۴. میزان درآمد گمرک استان. این ها شاخص هایی است که ما در ارزیابی ها نگاه می کنیم و نسبت به آنها تحلیل می کنیم. همین جا اعلام می کنم که در سال۹۶ درآمد گمرک استان۵۶ درصد نسبت به سال ۹۵ افزایش داشته است. آیا این یک شاخص در حوزه ی اقتصاد استان نیست؟ چه عاملی در افزایش درآمد ۵۶ درصدی گمرک نسبت به سال ۹۵ نقش داشته است؟ در سال ۹۵ ،۱۱۷ میلیارد تومان درآمد گمرک بوده است و در سال ۹۶، ۱۸۰ میلیارد تومان. آیا این شاخص نمی تواند سند رونق کسب و کار و رشد اقتصادی برای استان باشد؟! در حوزه ی صادرات ۱۱۳درصد نسبت به هدف گذاری افزایش داشته ایم. هدف گذاری ما در سال ۹۶، ۳۸۰ میلیون دلار بود. در صورتی که ما ۴۳۰ میلیون دلار عملکرد داشتیم. در سال ۹۴ هدف گذاری ۳۰۰ میلیون دلار بود و عملکرد ما ۲۶۳ میلیون دلار بود، یعنی عملکردمان نسبت به هدف گذاری کاهش داشته است. آیا اگر قرار باشد، صادقانه نسبت به کارکرد و عملکرد بخش اقتصادی اظهار نظر کنیم. این موارد نمی تواند شاخص های معتبر باشد و دیگر چه شاخصی باید برای بیان شرایط اقتصادی استان بیان شود؟

درصد بیکاری استان در حال حاضر چند درصد است؟

طبق گزارش ارائه شده سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان در جلسه اقتصاد مقاومتی نرخ بیکاری زنجان ۷/۹ درصد می باشد.

این خوب است یا بد؟!

از نظر پایین بودن نرخ بیکاری هفتمین استان کشور هستیم ولی با ششمین، پنجمین و چهارمین استان مانند همدان و سمنان و … ۰۱/۰ درصد تا ۰۲/۰ درصد اختلاف داریم. معتقدم یک بیکار هم زیاد است. اگر بگویم فرزند و داماد من که فارغ التحصیل دانشگاه امیر کبیر و بیکار است شما قبول می کنید؟

چرا قبول نکنم؟!

وجود بیکاری یک آفت بزرگ است. نفس بیکاری در جامعه ی ما زمینه ساز بسیاری از مشکلات است. نمی خواهم بگویم، نرخ ۷/۹ درصد بیکاری خوب است؛ اما وقتی از ۵۰۰ نفر، ۳۰۰ نفر سرکار رفته اند، بگوییم ۲۰۰ نفر هم بیکار داریم. نه این که بگوییم هیچ اتفاقی در این حوزه نیافتاده است و اشتغال تعطیل است. این بی انصافی ست!. آنجا که پرسیدید، معنی نقد سازنده را اینجا مصداق پیدا می کند. باید برای اشتغال تعریف درستی داشته باشیم. امروز باید به جوانان تاکید کنیم، اشتغال به معنای ورود به نظام اداری دولت نیست، اگر ما شرکت های دانش بنیان را حمایت می کنیم و پارک علم و فناوری را تاسیس می کنیم که پناهگاهی باشد، برای حمایت فارغ التحصیلان و فرهیختگان دانشگاهی برای این است که می خواهیم به جوانان راهی غیر از منتهی شدن به نظام اداری کشور نشان دهیم تا به سمت خلاقیت و نوآوری بروند و از توانمندی ذهنی و فکری و دانش آموخته شده ی خودشان استفاده کنند که به اقتصاد، اشتغال و توسعه ی استان کمک شود که هم برای خودشان شغل فراهم کنند و هم برای هم سن و سالانی که در بیرون در انتظار شغل هستند. این که در شهرک صنعتی خرمدره چند فارغ التحصیل دانشگاه شریف و دانشگاه های تهران آمدند و دور هم و با حمایت مدیریت استان شرکتی را تاسیس کردند و مواد شیمیایی و فلزاتی را تولید کردند که ما باید قبلا از کره و ژاپن وارد می کردیم و امروز دیگر نیازی به وارد کردن نداریم، من تعریف درست از اشتغال امروز جامعه را اینها می دانم و جوانان هم باید سراغ این کارها بروند. بنابراین می خواهم بگویم در توسعه استان ما شاخص هایی داریم که من چند نکته را به شما بیان کردم. اما یکی دیگر از شاخص های مهم اقتصادی استان است؛ در سال ۹۲ ظرفیت صنایع کشاورزی استان ۲۲۱ هزار تن بود که در سال ۹۶ به ۶۸۷ هزار تن افزایش پیدا کرد، یعنی ۳ برابر نسبت به سال ۹۲ افزایش داشته است. این موضوع یکی دیگر از شاخص های توسعه اقتصاد استان است. آیا این ها را نمی شود به عنوان مستند و شاخص اصلی وضعیت اقتصادی استان در نظر بگیریم؟

بله این اعداد، اعداد خوبی هستند وقتی با سال های گذشته مقایسه می شود خیلی امیدوار کننده است؛ اما عمده سوال این است که چرا این اعداد با همه خوبی ها و نکات مثبت اش هنوز هم مردم( افکار عمومی و برخی رسانه ها) را راضی نکرده است که اتفاق خوبی افتاده است؟

انباشته شدن مشکلات بیش از حد مردم، کشور و استان. اما همه ی این تلاش ها برای این است که ما اجازه ندهیم، بیش از این به مشکلات مردم اضافه شود. همه ی این تلاش ها برای این است که جلوی پسرفت را بگیریم و زمینه ی پیشرفت را فراهم کنیم. در یک مقاطعی شاهد پسرفت بودیم و نرخ بیکاری به ۱۲ درصد رسیده بود. بالاخره به ۹/۷ رسیدیم، طبیعی است که هنوز نتوانسته ایم به صورت کامل و جامع نظرات مردم را تغییر دهیم و حق هم دارند. ولی از طرفی صادقانه با مردم سخن بگوییم و مردم و جامعه هم صادقانه تحلیل کنند

این صداقت را از رسانه ها انتظار دارید؟

در راس آنها رسانه است، چرا که رسانه ها افکار عمومی را شکل می دهند. در خیلی اوقات هم نسبت به اتفاقات مثبت یا با سکوت از کنارشان می گذریم و یا با عینک بدبینی نگاه می کنیم یا اینکه گاهی هم با عینک سیاسی و جناحی، که این سم مهلکی است بر پیکر نظام اجتماعی کشور.

در جمع شهرداران ادواری سال پیش گفته بودید که باید حداقل ۲ هزار میلیارد سرمایه ی بخش خصوصی را به استان جذب کنیم. چقدر از این میزان جذب شده است؟ یا اگر می توانید برای۵۰۰ میلیاردی که گفتید جذب کردید، آماری ارائه کنید؟

پس یک به یک می گویم: فاز دوم پارک حیات که بیش از ۷۰ میلیون دلار سرمایه گذاری شده است. فاز دوم جی تی آی پارسیان سلطانیه بیش از ۱۵۰ میلیون دلار سرمایه گذاری شده است، حضور کارخانه ی گلرنگ در زنجان که در هفته ی دولت با سرمایه گذاری حدود ۴۰ میلیارد تومان به بهره برداری می رسد، قطب نساجی که بیش از ۱۰ سال خوابیده بود، بازسازی و نوسازی و راه اندازی شد و به بهره برداری رسید. این خبر خوب را هم بدهم که به زودی استان زنجان علاوه بر قطب سرب و روی و برق به قطب مواد شوینده کشور هم تبدیل خواهد شد.

یک عدد برای میزان ظرفیت اشتغال ایجاد شده در مجموعه های ذکر شده،بگویید.

در این مجموعه هایی که در حال راه اندازی هستند و بعضا هم راه اندازی شده اند سرجمع۲۵۰۰ اشتغال مستقیم هم اضافه می شود و در بخش فولاد هم واحدهای خوبی در حال راه اندازی است.

در چند سال اخیر در بخش صنعت در کنار آمار بازسازی و راه اندازی، واحدهایی هم تعطیل شدند و واحدهایی هم به مشکل برخوردند و تعدیل نیرو داشتند. ورود استانداری به موضوعاتی از این قبیل که به اشتغال و حیات واحدها صنعتی خیلی بزرگ مانند ایریکو ارتباط دارد و صنایعی از این قبیل که از پیش داشتیم، چگونه بوده است وتا چه اندازه می تواند اعمال نظر کند؟

به دلیل شرایط قبل از سال ۹۲ که در نتیجه تعطیلی تعداد قابل توجهی از واحدهای صنعتی کشور از جمله در استان زنجان را به دنبال دشت، دولت با راه اندازی کارگروه تسهیل و رفع موانع تولید هدف گذاری کرد که این واحدهای تعطیل شده را به نوعی حمایت کرده و دوباره راه اندازی کند.

بالاخره وقتی یک واحد از بخش خصوصی را حمایت کرده و آن را راه اندازی می کنیم، بعد که تعطیل می شود به معنای این است که سرمایه ی ملی خوابیده است. معتقدم به تمام ثروت مردم کشور در حوزه ی سرمایه گذاری و تولید باید از منظر سرمایه و ثروت ملی نگاه کرد و به نظر من دولت به نقطه ی خوبی دست گذاشته است که این ثروت ملی راکد را تبدیل به ثروت پویا کند.

در کارگروه تسهیل و رفع موانع تولید ما هدف گذاری کردیم که به عنوان مثال در سال ۹۶، ۳۰ واحد تعطیل شده را راه اندازی کنیم و موفق شدیم از این تعداد ۲۹ واحد را راه اندازی کنیم. در سال ۹۵ قرار بود حدود ۵۲ واحد را راه اندازی کنیم که سرجمع توانستیم ۳۲ واحد را راه اندازی کنیم. لیست همه ی این ها در سایت هم هست. هر کس می خواهد می تواند آنچه را که من در رابطه با اشتغال ادعا کردم، در سایت سازمان تامین اجتماعی کنترل کند و هر کجا دیدند که ما عددی را نادرست گفتیم به ما متذکر شود که این عددها نادرست است. برای راه اندازی واحدهای تعطیل شده هم به سایت صنعت و معدن بروند و نام این۲۹ واحدی که ما راه اندازی کرده ایم را بینند که چه بوده و چگونه راه اندازی شده است و چقدر اشتغال داشته است. کار سختی نیست، امروز کسب اطلاعات در این خصوص بسیار کار آسانی است.

ما توانستیم ۲۹ واحد راه اندازی شده را هدف گذاری کنیم . خوشبختانه همکاران ما در سازمان صنعت و معدن  نیز موارد خود را در کارگروه تسهیل و رفع موانع تولید مطرح کردند و مسائل شان برطرف شد؛ اما از چند روش می توان این سرمایه های ملی خوابیده را راه اندازی کرد:

– سرمایه گذاران جدیدی که به استان مراجعه می کنند، هدایت کنیم برای خرید این سرمایه های راکد

– اگر هم نمی تواند، بخرند و یا مالک اش حاضر به فروش نیست، با آن مشارکت کنند.

– سرمایه گذار تسهیلات بانکی اش را بپذیرد و با بانک طرف شود.

– کارگروه تسهیل و رفع موانع تولید، مشکلات میان سرمایه گذار، بانک‌ها و دستگاه های خدمات رسان نظیر آب، برق، گاز و تامین اجتماعی و در نهایت امور مالیاتی را حل و فصل کند.

این ها راه هایی است که ما برای راه اندازی، سراغ واحدهای تعطیل می رویم. در اینجا باید بگویم در این بخش استان موفق بوده و خوب عمل کرده است. من از همه همکاران اداره کل صنعت و معدن و اعضای کارگروه تسهیل و رفع موانع تولید استان سپاسگزارم که در این بخش موفق عمل کرده اند.

البته آقای مالکی شما باید به یک نکته هم توجه کنید که ما در مقطعی مسئولیت داریم که رفتار آمریکایی ها در اجرای برجام در طول سال های گذشته و بخصوص بعد از خروج آمریکا از برجام، ناامنی را در حوزه ی اقتصادی برای ما به دنبال داشته است و با تحرکات آمریکایی ها فضای ناامنی در بخش سرمایه گذاری و اقتصادی به شدت دامن زده شده است و قدری کار ما و مردم را سخت کرده است.

بی ثباتی ارز، تصمیم گیری را هم برای ما و هم برای سرمایه گذار دشوار کرده است. واردات و صادرات را در مسیر تولید سخت و دشوار کرده است. طبیعتا این ها آثارش را در حوزه ی صنعت و تولید به جا خواهد گذاشت. ما در چنین فضایی توانستیم تلاش کنیم و ۲۹ واحد را راه اندازی کنیم، ولی ادامه ی مسیر کار  خیلی دشواری است.

یعنی  از این پس شاهد تغییرات عددی در بودجه استان خوهیم بود یا برای تامین اعتبار و ارز دچار مشکل خواهیم شد؟!

زنجان که جزیره ی مجزایی از کشور نیست. ما هم تحت تاثیر شرایط اقتصادی کشور قرار داریم. الان بخش قابل توجهی از واحد های تولیدی به دلیل مشکلات ارزی نتوانسته اند، مواد اولیه وارد کنند و بخشی به دلیل کارشکنی شرکت های خارجی نتوانسته اند، مواد اولیه خریداری کنند. طبیعی است که این ها آثارش بر صنعت و تولید استان نشان خواهد داد. ما برابر آنچه که وزارت کشور ارائه کرده، جاذبه های خوبی برای سرمایه گذاری خارجی داریم. برابر قضاوت وزارت صنعت و معدن و وزارت کشور استان زنجان جزو پنج استان اول در زمینه ی جذب سرمایه گذار خارجی بوده است. ما الان سرمایه گذاران خارجی از ژاپن، کره جنوبی، چین و ترکیه در استان داریم که توافقات خوبی با آنها داشتیم و بعضی ها هم به نتیجه رسید و برخی نیز تحت تاثیر مباحث گفته شده ( رفتار آمریکایی ها در ایجاد ناامنی اقتصادی ) صورت نگرفت.

پس عملا در مورد نظارت و اعمال نظر در مورد واحد هایی که دچار مشکل شده اند، طبق دلایلی که گفتید مدیریت استان نمی تواند تاثیر زیادی داشته باشد.

 ما داریم، مرتب مشکلات این چنینی را دسته بندی می کنیم و با دولت همفکری کرده و از دولت کمک می خواهیم. برای کل کشور از جمله استان زنجان. برای مثال چندین نامه به دولت نوشته و از همین مباحثی که با شما در میان گذاشتم، مانند نگرانی از تهیه ی مواد اولیه ی واحد ها و بازگشایی LC را انتقال دادیم. نگران انتقال ارز چه از این طرف به آن طرف و چه از آن طرف به این طرف هستیم.

بنابراین اکنون در انتظار هستیم؟!

تقریبا؛ البته باید با ظرافت به این موضوع ها پرداخت که ایجاد نگرانی بی مورد نکند.

شنیدن این مباحث از زبان شما و راه حل های پیش رو مطمئنن می تواند کمک کند.

 نباید به ناامیدی مردم دامن بزنیم. من به جد از شما و از همه ی خبرنگاران و از همه ی رسانه ها توقع دارم، نه به عنوان استاندار، بلکه به عنوان یک شهروند ایرانی که نباید به ناامیدی دامن زد. هیچ وقت خدای بزرگ ما را ناامید نکرده، پس ما هم مردم را ناامید نکنیم. من همیشه مثالی می زنم؛ نصیری کشتی گیر زنجانی از کشتی گیر آمریکایی عقب بود، ولی با رشادت و امیدواری ادامه داد و شش بر پنج برنده شد. ما همیشه باید امید داشته باشیم. ما روزگار سختی را در این۴۰ سال گذشته پشت سر گذاشتیم. انقلاب اسلامی و مدیریت جمهوری اسلامی دو و نیم سال بود که جنگ بر ما تحمیل شد. ما با مدیریت جوان و تجربه کم انقلاب اسلامی و حکومت نوپا در مقابل همه ی قدرت های دنیا در جنگ ایستادیم و بالاخره نگذاشتیم، یک متر مربع از سرزمین کشور عزیزمان ایران، در دست دشمن باقی بماند. این خودش پیروزی بزرگی است. در ۵۰۰ سال گذشته هر جنگی که متوجه ملت ایران شد، یک بخش از خاک ما از دست رفت و تنها جنگی که هیچ بخشی از جغرافیای ما جدا نشد، جنگ تحمیلی هشت ساله ی ایران _ عراق بود.

ما این دوران را گذراندیم و نسل جدید  آن دوره را درک نمی کنند. یک سری هم ایرادات و ضعف ها هم امروز وجود دارد که آن زمان وجود نداشت. در آن زمان همکاری، همدلی، وحدت، روح فداکاری و ایثار موج می زد. در جامعه و همان باعث پیروزی ما شد. امروز هم باید این فضا در جامعه ایجاد شود و روح ایثار و فداکاری باید در جامعه ما مجددا زنده شود. انسجام، وحدت و یکپارچگی باید به وجود بیاید تا در مقابل مشکلات بایستیم. اینکه ما بخواهیم با نگاه جناحی و سیاسی دولت را تخریب کنیم و بعد هم در مقابل آمریکا بایستیم، این امکان پذیر نیست. اینکه ما در داخل به اختلافات سیاسی ادامه دهیم و به منافع جناحی خود فکر کنیم، همدیگر را تخریب کنیم. با این روحیه نمی شود، در مقابل آمریکا ایستاد. در مقابل آمریکا زمانی ما می توانیم محکم بایستیم که اتحاد، انسجام، یکپارچگی و همبستگی ۸۱ میلیون ایرانی را مهیا کنیم و همه باید فداکاری و ایثار را در جامعه به وجود بیاوریم. اگر شرایط اقتصادی سخت است، باید برای همه سخت باشد نه اقشار آسیب دیده ی جامعه. اگر قرار است، برق کم مصرف کنیم، همه باید کم مصرف کنیم،بنابراین در مقابل آمریکا ایستادن این روحیه را می خواهد.

یکی از موضوعاتی که الان داغ است و مردم بسیار کنجکاوانه به دنبال آن هستند، موضوع رانت خواری و سوءاستفاده هایی است که از امتیازات مختلف شده است. شما وجود رانت را در استان می پذیرید؟ و اگر می پذیرید، آیا استانداری و مجموعه ی بازرسی استانداری برای مقابله با این رانت ها اقدامی کرده است و نتیجه ی این اقدامات چه بوده است؟

اگر من بگویم، رانت خواری وجود ندارد، دروغ گفته ام!. اگر هم بگویم آنچه گفته می شود را می پذیرم ، آن هم اشتباه است؛ چون یک بخشی فضاسازی و یک بخش اخبار کذب و دروغ است. یک بخش هایی هم وجود دارد و من نمی توانم بگویم وجود ندارد. بالاخره نظام اداری ما از مسیر صلابت و سلامت خود یک قدری فاصله گرفته است. نظام اداری که می گویم فقط قوه ی مجریه نیست. همه ی این مجموعه نظام اداری ( یعنی هر کسی که حقوقی از دولت و بیت المال می گیرد ) را شامل می شود. اینکه بگویم رانت وجود ندارد، هم خودم را فریب می دهم و هم جامعه را. متاسفانه باید عرض کنم، رانت وجود دارد و باید با تمام قوا با رانت خواران  مقابله و مبارزه کنیم.

من تا جایی که خداوند توفیق داده است و اخبار مستند به من رسیده، برخورد کرده ام و اخباری که صحت داشته و محکمه پسند باشد با حفظ آبرو و شان اشخاص برخورد کردم. بعضا هم افرادی دست شان کوتاه شد. این گونه نبود که از کنارش بگذریم. نظام اداری ما را رانت خواری آلوده و بیمار می کند و قبول دارم برخی از رنج ها در درون اجتماع به این دلیل است.

راجع به تغییر های اقتصادی با توجه به اینکه طرح های اقتصادی استان وابسته به بودجه عمرانی دولت است و در این چند سال هم گفته می شود که بودجه عمرانی عملا به صفر رسیده است، آیا می پذیرید که جذب سرمایه گذار خارجی از بودجه عمرانی بوده یا این جذب از سرمایه گذاری دولت بوده است؟

ما دو نوع سرمایه گذاری داریم : ۱- سرمایه گذاری بخش خصوصی ( سرمایه گذاری خارجی- سرمایه گذاری داخلی )   ۲- سرمایه گذاری دولتی

من شخصا با سرمایه گذاری دولتی موافق نیستم، چون تجربه ای در این بخش داشته ایم، بعد آمدیم، بر اساس اصل ۴۴ قانون اساسی همان سرمایه گذاری دولتی را هم به بخش خصوصی واگذار کردیم و از اینکه دولت در بخش اقتصادی و سرمایه گذاری مستقیم فعالیت کند، نتیجه نگرفتیم. اکنون هم معتقدم که باید زمینه را برای مردم و بخش خصوصی فراهم کنیم و دولت باید از سرمایه گذاری مستقیم خارج و زیر ساخت هارا فراهم کند. دولت اگر در توسعه راه های مواصلاتی استان، حفط منابع آب، شبکه مخابراتی و شبکه برق استان  تلاش و کار کند، خود به خود سرمایه گذاری بخش خصوصی را می توانیم فراهم کنیم. ناگزیرم عرض کنم که ما وارث حجم عظیمی از پروژه های نیمه تمام از دولت های نهم و دهم بودیم. حجم عظیمی از پروژه های نیمه تمامی که از کلنگ زدن تا از پیشرفت۱۰ تا ۶۰ درصد به ما ارث رسیده است.

نه می توان این ها را از دستور خارج کنیم ( که البته برخی از آنهایی که کلنگ زنی شده بود، ولی شروع نشده بود و حتی آنهایی که ۷ یا ۸ درصد هم که کار شده بود را از دستور خارج کردیم). ولی پروژه های۴۰ تا۵۰ درصد پیشرفت آیا از نظر شما منطقی است که ما این هارا کنار بگذاریم؟ دولت یازدهم و دوازدهم دو راه را در پیش گرفته است. یکی بر اساس تبصره ۲۷ قانون گفتیم، ما طرح های نیمه تمام را به بخش خصوصی واگذار کنیم. اول به دلیل کمبود منابع برای تکمیل این ها و کاهش بودجه ی عمرانی کشور و دوم اینکه چه ایرادی دارد که برخی کارها را بخش خصوصی انجام دهد. مثلا در بخش ورزش چه ایرادی دارد، سالن های ورزشی را به بخش های خصوصی منتقل کنیم که تکمیل کند و به بهره برداری برساند که سود ده هم است. ما در استان زنجان بیش از هزار پروژه ی نیمه تمام داشتیم. از سال۹۲ شروع شد که این پروژ های نیمه تمام را بتوانیم به اتمام برسانیم. این در شرایطی است که ما از مجموع درآمد کشور در سال بین۱۰ الی ۱۲ درصد از بودجه ی کشور را برای بخش عمرانی داشتیم و هر سال همین هم تکرار شد. اگر سالی هم که ما آمدیم و اعلام کردیم که بودجه عمرانی۳۲-۳۳ درصد است، باز در تخصیص همان در حد۱۰ الی ۱۲ درصد دریافت کردیم. از یک طرف هم با مطالبات انباشه شده ی پیمانکاران مواجه بودیم. من بارها اعلام کرده ام در استان زنجان۸۰۰ میلیارد تومان به پیمانکاران بخش عمرانی که کار کرده اند، بدهکاریم و این بدین معنی است که۸۰۰ میلیارد تومان کار شده، ولی پول داده نشده است. همین الان دو خطه شدن راه آهن زنجان به قزوین که یکی از پروژه های مهم ما است و به شدت ما آن را پیگیری می کنیم و روی آن متمرکز شده ایم، برای انجام نزدیک به ۳۰۰ میلیارد تومان به پیمانکار بدهکاریم. باید دست آن پیمانکار را بوسید که بدون دریافت وجهی،۳۰۰ میلیارد تومان هزینه کرده و ۵۰ درصد از کار های ابنیه و مصالح پای کار آورده تا کار ها انجام شود؛ بنابراین اولا باید ما صادقانه با مردم سخن بگوییم و موج سواری نکنیم. اگر پروژه های عمرانی تعطیل می شود، دلیلش چیست؟

آیا منابع و پول داشت؟ اصلا دولت می تواند، پول بدهد؟ ما الان در بخش آب نزدیک به ۱۸۰ میلیارد تومان به سد های در حال احداث استان بدهکاریم، پیمانکار با چه انگیزه ای ادامه دهد؟ چقدر تلاش شد برای آوردن منابع؟ سوال من این است، آیا منابعی وجود داشت که نیامد؟ اگر منابعی در کشور وجود داشت و در سازمان مدیریت و وزارت نیرو که ما نتوانستیم بیاوریم، بگذارید به حساب ناتوانی!. ولی مجلس شورای اسلامی در سال ۹۷، ۴۰ درصد بودجه ی عمرانی را کاهش داده اند تا بتوانند به بودجه ی جاری برسند. آنها هم حق دارند. چرا که منابع وجود ندارد. مجلس هم بر اساس کمبود منابع بودجه را ۴۰ درصد کاهش داد.

من صادقانه به مردم می گویم که به استان در سال گذشته چقدر تخصیص عمرانی داده شد. به فارس، البرز و گیلان و مازندران هم ۴۲ درصد تخصیص داده شد، به ما هم ۴۲ درصد تخصیص داده شده است و هیچ تفاوتی وجود ندارد. آنها هم وضعیت ما را دارند. ما که این را می دانیم، تشویش اذهان عمومی نکنیم. به نوعی حرف نزنیم که مردم را مایوس و مکدر کنیم. بالاخره تخصیص ما هم ۴۲ درصد بوده است. ۱۰۰ درصد که نیست. ما به پیمانکاران بدهکار هستیم و امیدواریم شرایط مالی و اقتصادی کشور به گونه ای باشد که ما اول پاسخ پیمانکاران را بدهیم و طلب آنها را بدهیم. ما چیزی در حدود ۹۵ میلیارد تومان در حوزه ی راه به پیمانکاران راهسازی بدهکاریم. من در اولین ملاقاتی که با جناب آقای رئیس جمهور داشتم، نقشه ی جغرافیایی زنجان را خدمت ایشان بردم و به ایشان عرض کردم، اگر راه زنجان- خدابنده و همدان را بتوانیم به راه درجه یک تبدیل و تردد این محور را فعال کنیم، استان های شمال غرب کشور ۲.۵ ساعت راه شان به اصفهان و جنوب کشور نزدیک می شود. به آقای رئیس جمهور گفتم که ضروری است برای دسترسی سریعتر به راه های پایتخت و خطوط مرزی غرب کشور حتما محور زنجان به کردستان، به جاده ی قابل قبول و درجه یک تبدیل شود و به کردستان دسترسی پیدا کنیم. به ایشان عرض کردم راه زنجان- دندی – تکاب از محورهایی است که می تواند این منطقه را متحول کند.

جاده ی زنجان-طارم – خلخال، زنجان- طارم – اردبیل، زنجان- طارم -منجیل. بارها من با وزیر محترم راه و شهرسازی دیدار داشته ام و معاونان را آوردیم و با استانداران همجوار نشست هایی داشتیم و مذاکره کردیم که بتوانیم این محور ها را تبدیل به جاده های زنده، پویا و درجه یک بکنیم.

اگر این اتفاق بیفتد، می دانید چه اتفاق و تحول بزرگی در منطقه رخ خواهد داد؟ اصلا راه اساسی ترین مساله برای توسعه کشور و هر استانی است. من همه این محور ها را رفتم و دیدم و روی آنها متمرکز شدم و مطالعه کردم، ولی ما در دورانی قرار داریم که کف دستمان خالی است. این کارها نیاز به اعتبارات قابل توجهی دارد و در این شرایط امکان عملی کم است. تلاش می کنیم؛ اما جاده ای که نیاز به۱۰۰ میلیارد تومان دارد و ما در سال فقط ۵ میلیارد تومان برایش می گذاریم، که آیا با این شرایط می توان کار مهمی انجام داد و نتیجه مهمی هم گرفت؟!

هر کجا دیدند که ما عددی را غلط گفتیم به ما متذکر شوند که این عددها نادرست است / بی ثباتی ارز، تصمیم گیری را هم برای ما و هم برای سرمایه گذار سخت کرده است

اکنون به شکل دقیق اولویت های عمرانی استان تا پایان سال چیست؟

آنچه که ما می توانیم به شما اعلام کنیم که از اولویت های اصلی ماست و منابع هم وجود دارد، تکمیل شبکه ی گازرسانی روستاهای استان است. ۴۱۰ روستای استان گازرسانی انجام گرفته و ۱۱۳روستا هم در حال انجام است. اگر این ۱۱۳روستا هم تا پایان سال انجام گیرد،۹۰ درصد از ساکنان روستاهای ما از نعمت گاز برخوردار می شوند. اولویت دوم تکمیل شبکه ی بهینه سازی آبیاری نوین است که ما در آن حوزه تعهد دادیم، ۲۵ هزار هکتار از اراضی استان را به آبیاری نوین وصل کنیم. هر چند لوله و اتصالات افزایش قیمت پیدا کرده است و قدری کشاورزان ما را دچار مشکل کرده است. چون ما باید ۸۵ درصد و کشاورزان ۱۵درصد پول را پرداخت کنند که برای همان ۱۵درصد هم به آن ها فشار می آید، ولی از هدف گذاری های ماست. ما در حوزه ی شبکه ی بهداشت و درمان در تکمیل شدن طرح تحول سلامت، ۲۲۶ مرکز درمانی بهداشتی و خانه ی بهداشت در حال تکمیل کردن هستیم.

در بحث راهسازی هم به شدت روی آن متمرکز هستیم؛ اما از همه ی این ها مهم تر تکمیل دو خطه کردن راه آهن زنجان به قزوین و تهران است. ما به دلیل اینکه پرواز زنجان به تهران و تهران به زنجان را نداریم، این از اولویت های مهم و اول ما است. هم زمان تردد را کاهش می دهد و تسهیل می کند و هم مردم کمتر با ماشین به تهران می روند. این هم برای ما الویت است و هم برای دولت و راه آهن جمهوری اسلامی ایران و بالاخره اولویت اصلی ما هم اتمام پروژه های نیمه تمام موجود استان است.

مردم چشم انتظار راه اندازی فرودگاه و پرواز های مشهد هستند.

پرواز مشهد و پرواز عتبات جز اولویت های اول ما است. پرواز کیش را راه اندازی کردیم و بعد از یک ماه تعطیل شد، چون به دلیل عدم استقبال مردم جواب نمی دهد. بالاخره الان ۸۰ درصد از پروازها توسط شرکت های خصوصی انجام می شود و ۲۰ درصد پروازها سازمان هواپیمایی کشور انجام می دهد. شرکت های خصوصی هم بر اساس سود و زیان پرواز راه اندازی می کنند!. من با شرکت آتا نشستی داشتم و آن ها قبول کردند پرواز زنجان- تهران را به شرط چارتری کردن راه اندازی کنند. با این شرایط اقتصادی فکر می کنید چند درصد مردم می توانند چارتر سوار شوند؟. من که نمی توانم مانند گذشته ۱۴ میلیارد تومان بر گردن سازمان همیاری شهرداری ها تحمیل کنم تا مردم برای این پرواز ما را تحسین کنند. الان سازمان همیاری شهرداری ها بابت این اتفاقات۱۴ میلیارد تومان از گذشته بدهکار است. یعنی ۵/۵ میلیارد تومان تسهیلات بانکی دریافت کردند و با سود و دیرکرد آن تسهیلات به ۱۴ میلیارد تومان افزایش یافت. من از این تصمیم ها نمی گیرم.

وضعیت مصوبات سفرهای استانی ریاست جمهوری(چه احمدی نژاد و چه روحانی) مانند تبدیل کردن زنجان به قطب برق و آی تی که مردم را امیدوار کرده بود که زمینه ی اشتغالزایی بالایی دارد و همین طور نیروی متخصصی که در استان در این زمینه حضور دارند؛ اما تا کنون نتیجه ملموسی از این برنامه به دست مردم نرسیده است؛ به کجا و چه نتایجی رسیده است؟

تا قبل از آمدن من و در دوره ی همکار و دوست عزیزم جناب آقای مهندس انصاری برای استقرار شرکت های  ITزمینی شناسایی شده و تحویل گرفته شده و به شرکت شهرک های صنعتی استان واگذاری شده و یکسری اقداماتی صورت گرفته بودکه ما همان مسیر را دنبال کردیم. الان زمینی که شرکت های وابسته به برق و الکترونیک بتوانند در آنجا مستقر شوند، آماده سازی و زیرساخت هایش فراهم شده است. آب و برق و گازش هم تامین شده است. اما باید شرکت ها برای استقرار استقبال کنند. قرار نبود، شرکت های دولتی در آنجا مستقر شوند. از زمانی که من آمده ام برای استقرار شرکت ها در این حوزه بسیار تلاش کردیم. گروهی از کره جنوبی آمدند و زمین را دیدند، مطالعه کردند و پیشنهاداتی هم داشتند، ولی در نهایت انگیزه ی لازم برای حضور در زنجان را پیدا نکردند. ۲ تا ۳ شرکت هم از تهران آمدند و با معاون اقتصادی هم صحبت کردند. من بارها و بارها حتی به مشاوران جوان که عمدتا از فارغ التحصیلان نخبه دانشگاه های معتبر کشور و بعضا از همین رشته هستند، اعلام کرده ام که این زمین ها جهت انتقال شرکت های بخش خصوصی در اختیار شما است.

در این حوزه تلاش کنید و ما هم پشتیبانی می کنیم. آنچه که ما باید به عنوان دولت انجام می دادیم فراهم کردن: ۱-زمین ۲-آماده سازی و ۳-کشیدن آب و برق و گاز بود و تنها کار انجام نشده را که باید شرکت شهرک ها انجام دهد، تکمیل راه دسترسی به محور اصلی جاده زنجان به قزوین و تهران است.

من در اکثر جلسات هم اعلام کردم که هر گروهی بخواهد شرکت های خصوصی را در این زمین مستقر کند، ما آمادگی داریم، شهرک را واگذار کنیم. جالب این است که در حوزه ی اشتغال آی تی و آی سی تی دو نفر از  زنجانی های مقیم تهران نقش اساسی و کلیدی دارند. ما حتی آن دو نفر را هم دعوت کردیم و به زنجان آوردیم. نمی دانم، چرا انگیزه ی لازم برای حضور در اینجا را ندارند. قبول دارم ما هم تلاش مان را کردیم؛ اما تلاشمان ثمربخش نبوده است.

برنامه ای برای ثمربخش کردن دارید؟

بله!. حتما داریم. رنج می برم، از اینکه این همه زحمت کشیده شده است؛ اما هنوز نتیجه ای نگرفته ایم. بالاخره هرکسی از بی نتیجه ماندن تلاش اش رنج می برد و از همین جا اعلام می کنم و دعوت می کنم، هر گروهی که می توانند این وظیفه را بر عهده بگیرند و شهرک را با استقرار شرکت ها فعال کنند، در خدمت هستیم.

در مورد سرمایه گذاری های بزرگی که توسط خارجی های مانند ترک ها و چینی ها قرار بود، در زنجان به انجام برسد و اینکه چقدر این سرمایه گذاری ها پیشرفت داشته اند، توضیح می دهید؟

گروهی که قبلا فولاد سهند را راه اندازی کردند، شکست خوردند. گروه قبلی با بانک انصار مشارکتی داشتند که دچار شکست شدند و خوشبختانه سرمایه گذار جدید وارد شد که هم مطالبات بانک انصار را داد و هم سرمایه ی خوبی از چین آورد. این گروه سرمایه گذار جدید نیز چینی هستند. جالب این است که وقتی ما با حدود ۳۰ سرمایه گذار اصلی استان جلسه ای گذاشتیم و تصمیم گرفتیم. باشگاه سرمایه گذاران را تشکیل دهیم، این سرمایه گذار چینی هم به صورت داوطلبانه برای حضور در این باشگاه اعلام آمادگی کرد و خیلی هم فعال هستند. امیدواریم این پروژه هم به نتیجه کامل برسد.

ما شرایط آرام و عادی نداریم که تمامی مذاکرات و توافقات ما اثربخش و نتیچه بخش باشد. بالاخره وقتی سفیر آمریکا در ترکیه به سرمایه گذاران ترک مراجعه می کند و به آن ها می گوید که به جای اینکه به ایران بروند می توانند در دبی و هنگ کنگ سرمایه گذاری کنند. طبیعی است تلاش های مخالفان جمهوری اسلامی و امثال این ها تاثیر خود را می گذارد. ما شرایط عادی نداریم، باید آنقدر تلاش کنیم، تشویق کنیم و زمینه ها را فراهم کنیم تا یک کار نتیجه بدهد. اگر شرایط مان عادی بود تلاش های عادی هم نتیجه می داد. امروز ما شاهد ۹.۷ بیکاری نبودیم. ولی متاسفانه شرایط سرمایه گذاری در کشور، شرایط عادی نیست.

  •   ما در چنین فضایی توانستیم تلاش کنیم و ۲۹ واحد را راه اندازی کنیم، ولی ادامه ی مسیر کار خیلی دشواری است.
  • بخش قابل توجهی از واحد های تولیدی به دلیل مشکلات ارزی نتوانسته اند، مواد اولیه وارد کنند.

در مورد پذیرش نیرو در استانداری سوال شده است که آیا برای پذیرش این نیرو ها از رانت استفاده شده است؟ برای اینکه پذیرش نیرو در استانداری در چارچوب قوانین و مقررات باشد استانداری چه کارهایی را انجام داده است؟

اگر در استانداری از رانت استفاده می شد، به ما سند بدهید. من مدیر مربوطه را فردایش برکنار می کنم. اما سند می خواهم نه حرف. حرف بسیار است. من با کسی تعارفی ندارم. اگر کسی بیاید و با ارائه ی مدرک بگوید از من پول گرفته اند و حکم داده اند حتی یک مورد گزارش دهند، من بلافاصه آن مدیر را عزل می کنم. تاکنون ادعا در این زمینه زیاد بود ولی سند و مدرکی در کار نبود.

یکی از مشکلاتی که ما در کل سیستم دولت داریم، اطلاع رسانی است که این مشکل از همان ابتدای آغاز کار روحانی وجود داشت. البته نه فقط به خاطر ضعف یک طرف که کم کاری یا عدم همکاری مناسب برخی رسانه های خاص نیز مزید بر علت شده است. همین چند روز پیش یکی از مدیران روابط عمومی یکی از نهادهای بزرگ می گفت به خاطر عدم همکاری یک رسانه ی خاص به خاطر درخواست پول و هزینه، ارتباط کاری خودمان با آن رسانه ی خاص و مهم را قطع کرده ایم! . استانداری در مورد اطلاع رسانی تمامی اقدامات دستگاه های اجرایی در همان حد و اندازه ای که می تواند دخالت کند چه کارهایی انجام داده و یا می تواند که  انجام دهد؟

اطلاع رسانی از چند طریق امکان پذیر است:

  • رسانه ملی: شما می دانید که رسانه ملی خیلی در اختیار دولت نبوده و مسئولیتش هم با دولت نیست و با سیاست گذاری خاص خود در ارتباط با ارائه ی عملکردها و اخبار برخورد و عمل می کند.
  • شبکه های اجتماعی: این شبکه ها هم حاوی اطلاعات درست و غلط زیادی هستند و یکسره اخبار غلط و گاهی درست به جامعه منتقل می کنند.
  • مطبوعات استان: من به سهم خودم از مطبوعات استان ممنونم. اگر چه گاهی اوقات هم غیرمنصفانه بعضی مطالب را می نویسند. تاکید می کنم، اگر می خواهید، درویش امیری را نقد کنید، منصفانه این کار را انجام دهید. بگویید این چند مورد مثبت بوده و این رفتارهایش هم منفی بوده است یا به درویش امیری پیشنهاد می دهیم که این موارد را اصلاح کند. من سرجمع طی این دو سال از مطبوعات استان قدردانی می کنم، حتی مطبوعاتی که از ما نقد کردند. من یک بار هم به همان مطبوعات نقاد هم گفتم که آیا در عملکرد ما هیچ نقطه ی مثبتی وجود نداشت که برای یک بار هم مثبت بنویسید؟ اما این دیگر بستگی به انصاف و وجدان خودشان دارد.
  • روابط عمومی ها و بخش اطلاع رسانی دستگاه های اجرایی: در استانداری از زمانی که آقای سالاری آمده اند، شرایط بهبود پیدا کرده است. بعضی از مسئولان روابط عمومی دستگاه های اجرایی کار اطلاع رسانی را بلد نیستند و نمی دانند یعنی چه و بعضی از دستگاه های اجرایی هم که مسئول اطلاع رسانی ندارند. امروز هر کسی بتواند ( شبکه های اجتماعی، خبرگزاری ها، مطبوعات و صدا و سیما) نسبت به اتحاد، انسجام و وحدت مردم ایران و ایجاد فضای نشاط و امید در جامعه قدمی بردارد و برندارد به رسالت انقلابی، انسانی، اسلامی و ملی خودش عمل نکرده است. ما همه امروز وظیفه داریم کارهای انجام شده را به گونه ای تبیین وتشریح کنیم که مردم را امیدوار کرده و جامعه را با نشاط کرده و نشاط و امید را به جامعه برگردانیم و اعتمادسازی کنیم. حتی با تبیین درست و صحیح خطا و اشتباهات.

از همه ی این ها مهمتر تکمیل دوخطه کردن راه آن زنجان به قزوین و تهران است.

نمی توانم مانند گذشته ۱۴ میلیارد تومان بر گردن سازمان همیاری شهرداری ها  تحمیل کنم و بدهکار باشد تا مردم برای این پرواز ما را تحسین کنند.

جالب این است که در حوزه ی اشتغال آی تی و آی سی تی دو نفر زنجانی های مقیم تهران نقش اساسی و کلیدی در ایجاد اشتغال در حوزه IT و ICT در کشور دارند. ما حتی آن دو نفر راهم دعوت کردیم و به زنجان آوردیم. نمی دانم چرا انگیزه ی لازم برای حضور در اینجا را ندارند.

اگر در استانداری از رانت استفاده می شد به ما سند بدهید، من مدیر مربوطه را همان فردایش برکنار می کنم.

من به سهم خودم از مطبوعات استان ممنونم. اگر چه گاهی اوقات هم غیرمنصفانه بعضی مطالب را می نویسند.

در مورد وضعیت عمرانی، چون برای مردم ملموستر است و نگاه مردم به این موضوعات بیشتر است، وضعیت عمرانی استان را به عنوان یک شهروند چطور ارزیابی می کنید، به خصوص درباره ی پروژه های مهمی مثل سبزه میدان و ادامه ی خیابان زینبیه.

بخش عمرانی دو بخش است. یک عمران شهری است و دیگری طرح های عمرانی در استان است. عمران شهری به طور کل متوجه شهرداری است. به طور مثال احداث پروژه ی سبزه میدان هیچ ارتباطی به منابع دولتی ندارد و باید از طریق منابع شهرداری انجام شود.

در ارتباط با سبزه میدان در ابتدای امر دوستان طرحی تهیه کرده بودند که اگر وضعیت اقتصادی مناسب بود و طرح اجرا می شد، طرح ماندگاری برای شهر زنجان می بود و تعدادی از معماران قابل احترام در کشور این طرح را تهیه کرده بودند. طرح کم نظیری بود، مثل طرح چهار باغ اصفهان که مربوط به چند قرن پیش بود و الان به عنوان یکی از بناها و معماری‌های فاخر ایرانی و تاریخی شناخته شده، این طرح شبیه همان بود، ولی با منابع فعلی و درآمد امروز شهرداری جوابگو نیست. اگرچه برای اجرای آن اقداماتی شده بود. بخشی از اراضی تملک شده بود و با توجه به موافقت ها، مخالفت ها و اظهار نظرهای متفاوت، در مجموع تصمیم گیری شد که شهرداری از آن فاز خارج شود و طرح را محدودتر و کم هزینه تر با توجه به وضعیت اقتصادی و شرایط فعلی اجرا شود. موانع اداری آنرا ما حل کردیم. آنچه باید در حوزه ی اداری و کمیسیون ماده ۵ و شورای عالی شهرسازی تصمیم گیری می شد، برطرف شد و الان باید شهرداری و شورای شهر وارد عمل شوند. من صراحتا اعلام می کنم، هیچ مانع قانونی برای اجرای طرح وجود ندارد و اگر شورای شهر و شهرداری بخواهند، برای عملیات اجرایی طرح فعلی و اصلاح و محدود شده وارد عمل شوند و اجرا کنند، هیچ مانعی پیش روی شهرداری وجود ندارد. به طور کلی آنچه راجع به پروژه های عمرانی در اذهان عمومی بیشتر مطرح می شود عمران شهری است .

بالاخره شهر زنجان، پیشانی استان است، شهر پر‌جمعیتی است و مردم انتظار دارند، کارهای مهم و اساسی در عمران شهر صورت گیرد که طبیعتا باید از منابع شهرداری این کارها صورت بگیرد و مدیریت استان با همه توان در خدمت شهروندان ارجمند می باشد.

این یک بخش است. بخش دوم مربوط به طرح‌های عمرانی استان است مثل حوزه ی آب، راه و زیرساخت ها، حتی کمربندی شمالی شهر زنجان که از تعهدات وزارت راه و شهرسازی است و من اینجا به شما عرض می کنم، متاسفانه روندی که در ۱۰سال گذشته در کشور صورت گرفته به نحوی بوده که بیشترین درآمد کشور برای حوزه ی جاری و اداره ی کشور هزینه می شود. در سال ۹۲ که دولت یازدهم سرکار آمد توزیع درآمد کشور بین هزینه های جاری و هزینه عمرانی ۹۲ درصد هزینه ی جاری در کشور و ۸ درصد هزینه ی عمرانی بود. با این ۸ درصد چه کارهای مهم و اساسی در حوزه عمرانی می شد انجام داد؟

در ادامه ی راه در سال های ۹۳ و ۹۴ تلاش شد این توازن به هم بخورد و ما هم درآمدهای استان و کشور را بالا ببریم و هم هزینه های کشور را قدری کاهش دهیم. رسیدیم به اینکه ۲۶ درصد درآمد عمرانی و بقیه جاری باشد.

اما همان ۲۶ درصد هم تحقق پیدا نکرده است. این یک طرف است. نکته ی دوم اینکه؛ حجم عظیم و انبوهی از طرح های نیمه تمام به ما به ارث رسیده و تا جایی که در کشور اعلام شد، بیش از ۴۵۰ هزار میلیارد تومان برای تکمیل طرح های عمرانی اعتبار لازم داریم. البته این رقم با تورم سال ۹۷ نیست و این ارزیابی مربوط به سال های ۹۴ و ۹۵ بوده است.

  • برابر قضاوت وزارت صنعت و معدن و وزارت کشور استان زنجان جزو پنج استان اول در زمینه ی جذب سرمایه گذار خارجی بوده‌است
  • به جد از شما و از همه ی خبرنگاران و از همه ی رسانه ها توقع دارم، نه به عنوان استاندار، بلکه به عنوان یک شهروند ایرانی که نباید به ناامیدی دامن زد. هیچ وقت خدای بزرگ ما را ناامید نکرده، پس ما هم مردم را ناامید نکنیم.

این ها باعث شد که طرح های عمرانی به طور کلی در کشور خیلی کند پیش برود. کاری که دولت در نظر گرفته بود و این سیاست هم در کل کشور و از جمله استان زنجان اجرا شد. این بود که هیچ طرح عمرانی جدیدی را ما شروع نکنیم. هم در کشور و هم در استان زنجان به جز طرح های عمرانی بسیار ضروری مثلا در حوزه بهداشت و درمان.

تا جایی که به یاد دارم از محل ردیف های دولتی، ما طرح جدیدی که آغاز کردیم، فقط بیمارستان خدابنده و دو مرکز درمانی دیگر در استان بود، آن هم با گذراندن ده ها مشکل که بتوانیم دولت را مجاب کنیم که منطقه کم برخوردار و پرجمعیت خدابنده محتاج به ساخت بیمارستان است. بنابراین چه در دوره ی جناب آقای انصاری و چه در دوره ی بنده، هیچ طرح جدیدی در استان شروع نشد. حالا من از شما سوال می کنم؛ در شرایطی که در حوزه ی سدسازی و آب که از موضوعات بسیار مهم و اساسی برای کشور و استان زنجان است و در شرایطی که ما حدود ۲۰۰ میلیارد تومان در این حوزه بدهکاریم، فکر می کنید امکان سرعت بخشدن به پروژه های سدسازی وجود دارد؟

در شرایطی که ما نزدیک به ۱۸۰ میلیارد تومان در حوزه ی راهسازی و توسعه ی راه ها و محورهای مواصلاتی به پیمانکاران بدهکار هستیم، امکان سرعت بخشیدن به طرح های این حوزه وجود دارد؟ البته در همه محورهای مواصلاتی بین استانی و شهرستانی، کارگاه های پیمانکاران مشغول به کار هستند؛ البته نه در حد انتظار من.

در شرایطی که حدود ۴۸ درصد از اعتبارات محدود عمرانی تخصیص پیدا می کند و ما باید مطالبات پیمانکاران را پرداخت کنیم، امکان تسریع و سرعت بخشیدن به طرح های عمرانی را از مدیران خواهد گرفت. ما وقتی اعلام می کنیم که در دو خطه کردن راه آهن، پیمانکار ۳۰۰ میلیارد تومان طلب دارد یا در سایر بخش ها هزار میلیارد تومان بدهی داریم، این به این معنی است که این مقدار در استان کار انجام شده و ما بدهکاریم. ما نباید بی جهت مطالبات مردم را دامن بزنیم و بالا ببریم.

در لایحه ی بودجه ی سال۹۷ حدود۴۰درصد از اعتبارات عمرانی در مجلس شورای اسلامی کاهش پیدا کرده. دلایل کاهش هم نبود منابع است. من نمی خواهم مجلس را مزمت کنم یا زیر سوال ببرم. مجلس هم بررسی کرد و دید پیشنهادات دولت در لایحه بودجه محقق نخواهد شد. در استان زنجان هم اعتبارات عمرانی در سال ۹۷ نسبت به سال ۹۶ کمتر است و کاهش پیدا کرده؛ بنابراین نه به عنوان استاندار  بلکه به عنوان کارشناسی که سال های سال از عمرم را در مدیریت و کارهای اجرایی گذرانده ام و با کار عمرانی کاملا آشنا هستم و اشراف کامل دارم و حتی ۵ سال عمرم در حوزه ی عمرانی شهرداری تهران گذشته و می خواهم عرض کنم؛ «ما باید یک تجدیدنظر کامل در توزیع منابع کشور در بخش جاری و عمرانی داشته باشیم و یک بازنگری جدی کنیم که کجا می توانیم بخش جاری را کاهش داده و به بخش عمرانی مان اضافه کنیم و تا زمانی که توزیع منابع کشور به همین روال است، شرایط طرح های عمرانی و زیربنایی بهتر از این نخواهد شد».

امیدوارم مشکلات مالی دولت حل شود و طرح های عمرانی از این بن بست خارج گردد.

من می خواهم همین جا اضافه کنم، ما منهای دو خطه کردن راه آهن زنجان- قزوین، بیش از هزار میلیارد تومان اکنون از محل اجرای طرح های عمرانی به پیمانکاران استان بدهکار هستیم. طرح های عمرانی به دلیل اینکه ما به پیمانکاران بدهکاریم به کُندی پیش می رود. این را از جانب من بنویسید.

در انتصاباتی که پس از حضور شما در استان اتفاق افتاد آیا حضور و تاثیرگذاری آقای موسوی (معاون سیاسی- امنیتی سابق استانداری زنجان) کمک خوبی بود؟ بعد از ایشان موضوع تغییرات در چه مرحله ای قرار دارد؟ آیا همه ی مدیرانی که الان حضور دارند با رضایت شما بوده؟ و کل سیستم نظارت و ارزیابی مدیران منصوب شده در استانداری چگونه است؟

به طور کلی عزل و نصب ها در کشور از مسیر قانونی و اصلی مقداری خارج شده است. قانون تکلیف انتصاب مدیران را روشن کرده. باید وزارتخانه ها گزینه ی خودشان را انتخاب کنند و به تایید مدیر عالی و ارشد استان که استاندار است، برسد ( این را قانون می گوید). ولی من می خواهم عرض کنم در انتصاب های دستگاه ها و وزارتخانه های تخصصی حتی استاندار هم نباید خیلی ورود کند که چه کسی باشد و یا نباشد. دستگاه های تخصصی را باید مافوقش تشخیص دهد که از نظر تخصصی، مدیریتی و توانایی شایستگی این کار را دارد یا نه؟

استاندار باید بررسی و نظرات عمومی خود را اعلام کند. پس تکلیف انتصابات روشن است. در وهله ی اول وزرای محترم و روسای سازمان های ملی باید تصمیم بگیرند. استاندار هم روی تصمیم آنها بررسی و اعلام نظر کند. این قانون تکلیف را روشن کرده. این مسیر تصمیم گیری انتصابات است، ولی متاسفانه این رعایت نمی شود، دخالت ها و اظهارنظرهایی انجام می گیرد، حتی شاید در استان ما به نسبت بسیاری از استان های دیگر، دخالت ها کمتر باشد، ولی گروه های مختلف به خودشان حق می دهند، دخالت و اظهارنظر کنند و اگر مدیر دستگاه تخصصی از بیرون وزارتخانه تحمیل و انتخاب گردد باید اعتراف کنیم که انگیزه مدیران میانی و کارشناسان ارشد در دستگاه ها کاهش خواهد یافت و این یک آفت بزرگی در تصمیم گیری هاست.

مشورت چیز خوبی است، ولی دخالت تصمیم‌گیری‌ها را مختل می‌کند. ما از نظر اینکه مورد مشورت قرار بگیریم استقبال می کنیم ولی با هرگونه دخالت مقابله می‌کنیم. البته در این زمینه حرف هایی دارم که بعدها خواهم گفت.

  • اگر شرایط اقتصادی سخت است، باید برای همه سخت باشد و نه اقشار آسیب دیده ی جامعه.
  • ناگزیرم عرض کنم که ما وارث حجم عظیمی از پروژه های نیمه تمام از دولت های نهم و دهم بودیم.

یعنی تا حالا دخالتی نداشته ایم در استان زنجان ؟

این طور نیست که دخالتی نباشد، ولی در یک جاهایی جلوی دخالت ها را توانسته ایم بگیریم و در جاهایی نتوانسته ایم بگیریم. دخالت ها هم فقط از ناحیه ی یک جریان یا یک کانال نیست. گروه های مختلفی هستند و متاسفانه به گونه ای شده که هرکس به خودش اجازه می دهد، درباره انتصابات دخالت کند و متاسفانه بعضا حق خود هم می دانند. امروز هم خیلی ها احساس تکلیف می کنند، بیایند و پست بگیرند!. احساس مسئولیت می کنند که بیایند و پست بگیرند!. متاسفانه بعضی افراد صدها نفر را می بینند و واسطه می تراشند تا بتوانند منصبی را اختیار کنند و مسئولیتی بگیرند. یادم می آید در گذشته مسئولیت به دنبال افراد می رفت، ولی اکنون افراد به دنبال مسئولیت می روند و این اصلا پسندیده نیست. روش من هم در استان این است نه فقط در اینجا، همیشه در سایر مسئولیت ها هم هرکسی زیاد اصرار کند برای گرفتن پست، حتما توجهی نمی کنم.

از سال۹۲ این توقع در استان ایجاد شده بود که با آمدن دولت آقای روحانی اتفاقات خوبی در حوزه ی مدیریت استان بیافتد. تغییرات عمده و چشمگیری که با حضور شما این تغییرات روند سریعی پیدا کرد، ولی نه آن طور که انتظار می رفت. برخی از مدیران قبلی هنوز هستند و این سوال ایجاد می شود. چه علتی وجود دارد که مدیران از دوران قبلی با تمام عقاید علیه دولت هنوز بر سر کار هستند؟

من این را قبول ندارم که وقتی دولت ها تغییر می کنند، همه ی مدیران باید برکنار شوند و اصلا این را قبول ندارم. چون این مدیران با هزینه ی نظام و کشور تربیت شده اند و تجربه آموخته اند. این‌ها اگر صادقانه عمل کنند و در مسئولیت خویش، خود را خدمتگزار دولت، نظام و مردم بدانند این ها سرمایه های آن دستگاه هستند. قرار نیست، هر دولتی که رفت همه ی آد مهایی که با آن دولت کار کرده اند، بروند کنار.

من الان مدیری دارم که در دولت قبلی هم کار کرده و الان هم دارد کار می کنه و به نحو شایسته هم کارش را انجام می دهد و من هم راضی ام. چه دلیلی دارد که این مدیر برود ؟

ما آ‌ن ‌دسته از مدیران را می گوییم که با دولت فعلی زاویه دارند ؟

آن هایی که با دولت زاویه دارند و کارشکنی می کنند، من اگر بدانم که در جهت تخریب دولت مستقر هستند و موجب نارضایتی مردم، حتما کنار می زنم، حتی اگر با همین دولت هم باشند، ولی شایستگی و توانایی لازم را نداشته باشند و روح خدمتگذاری در آنها نباشد. اگر تلاش لازم را نداشته باشند، وجود آن ها هم برای مردم و هم دولت مضر است. تعارفی نمی کنم و تا جایی که می بینم و تشخیص می دهم، سعی می کنم کنار بگذارم، البته بعید نیست، وجود داشته باشد. هر چهار سال یک بار دولت ها جابجا می شوند، متعارف در کشور ما هر ۸ سال یکبار شده. هر ۸ سال یک بار دولت ها خط و مشی‌شان تغییر می کند و اگر قرار باشد همه مدیران آن دولت بروند، این گونه کشور و نظام ضربه می خورد، برای این ها هزینه شده و تربیت شده اند.

قبول دارید، کمی افراط و تفریط شده، در دوران آقای احمدی نژاد حتی آبدارچی را هم عوض کردند ولی در دولت آقای روحانی کُند بود.

قبول دارم و خسارت زیادی هم زدند. مدیران سرمایه های یک جامعه هستند. من همان آغاز کار دولت یازدهم که وقتی وارد میراث فرهنگی شدم، رصد کردم. آن دسته از مدیرانی که از دولت قبل بودند، امکان استفاده از آن ها بود و عناد نداشتند، سوء سابقه نداشتند، دست پاک بودند، متعهد به دستگاه  بودند و ملزم به دستگاه که کار کنند، حفظ کردیم، ولی آنهایی که گرفتاری و مشکلاتی داشتند، همسو نبودند و بنای همسو شدن هم نداشتند، رفتند، ولی اساسا من از جمله مدیرانی هستم که با برکناری فله ای اصلا موافق نیستم. شاید بگویند فلانی از نیروهای غیربومی استفاده کرده و یا از بیرون آدم آورد، ولی ذاتا از جمله مدیرانی هستم که سعی می کنم کمتر از بیرون نیرو  بیاورم و تا جایی که امکان داشته باشد از نیروهای داخلی استفاده کنم. گاهی هم …..

در دوره ی من از رده ی بخشدار تا معاون استاندار، تمامی سیستم اداری استان اعم از بانک ها، مدیران کل، بخشداران و فرمانداران سرجمع ۵۷ انتصاب انجام گرفت که از این ۵۷ نفر ۱۳ یا ۱۴تا نیروی غیربومی هستند و جالب این است که ۵ یا ۶ نفر هم از نیروهای بومی استان رفته و ارتقاء پیدا کرده اند و به استان های بزرگتر رفته و مسئولیت گرفته اند. مثلا مدیر عامل برق منطقه ای استان زنجان، آقای کاظمی که بومی و اهل استان بود آمد و گفت به من پیشنهاد استان آذربایجان شرقی داده اند که بروم. یک فرزند زنجانی، مدیر رفت. آقای علیزاده از اردبیل آمد اینجا. چه اشکالی دارد. همان گونه که در سایر استان ها نیروهای زنجانی را می پذیرند، ما هم از سایر استان ها مدیر می پذیریم. بعضی‌ها هم رفته اند به وزارتخانه ها. بعضی ها هم می خواستند بروند که من نگذاشته ام و جلوگیری کرده ام چون از نظر من رفتن آنها برای استان خسارت است.

اولا باید ما نگاه کنیم که این افرادی که جابجا می شوند و کسانی که می آیند، چقدر افراد شایسته ای هستند. در بعضی از پست ها انتخاب افراد بومی سخت است. مخصوصا پست هایی که جنبه سیاسی و حاکمیتی دارد. انتخاب شان سخت است و ما ناگزیریم نگاهی به بیرون داشته باشیم. ولی من بیشتر تلاش ام را می کنم از نیروهای داخل استان استفاده کنم. کارنامه ی ما مشخص است. من گفتم ۵۷ نفر در دوره ی من انتصاب شده اند، از رده ی بخشدار تا معاون استاندار، مدیران کل، حوزه های اقتصادی و جاهای دیگر. ۱۳ یا ۱۴ نفر غیربومی و بقیه از داخل استان بودند. مثلا مدیر عامل بانک را که یک بنگاه اقتصادی است و حتما یک چارچوب و استانداردی برای انتخاب دارد، به نظر شما چقدر من باید دخالت کنم که حتما بومی را بگذارید؟ البته در شرایط مساوی اولویت با نیروی بومی است. عمده این غیربومی ها هم در حوزه ی بانک ها هستند و نه در حوزه ی غیربانکی یا دستگاه های نظارتی استان. اصلا برخی سازمان های مرکزی اصرار دارند از نیروهای غیربومی استفاده شود مثل سازمان بازرسی کل کشور که اصرار دارد نیروی غیربومی بیاورد. سازمان امور مالیاتی آیین نامه داخلی هست که باید مدیرشان غیربومی باشد.

حالا از بحث مدیران خارج شویم و برویم سراغ ورزش. یکی از پربحث ترین مدیریت های استان! بعد از سال ۹۲ مدیریت ورزش استان از جمله ی مدیریت های پرحرف و حدیث بود، به خصوص اولین مدیر پس از ۹۲. شما این موضوع را قبول دارید؟ و همین طور برای اشتغال۲۶ مدال آوراستان چه کرده اید؟

باز من برمی گردم به جایگاه مدیران. هم من و هم شما و هم جامعه باید بپذیرد که مدیران نیروهای نظام اند و ناچارند، در هر دوره ای خود را با سیستم و شرایط هماهنگ کنند. اگر کسی خودش را با سیستم هماهنگ کرد و با دوره ی جدید و این دولت، از نظر شما مطرود و رد شده است؟ آیا ما نباید از این فرصت استفاده کنیم؟ اولا مگر ما چقدر مدیر تربیت کرده ایم و کشور و جمهوری اسلامی چقدر مدیر شایسته ی با کفایت و با درایت و توانمند تربیت کرده؟ اصلا روح تربیت مدیر و جایگزین در نظام اداری ما به نظر شما چقدر وجود دارد؟ وجود ندارد؟. البته لابی ها هم بی تاثیر نیست. رایزنی ها هم بی تاثیر نیست.

گاهی آویزان شدن به این و آن هم بی تاثیر نیست!. این ها هم دخیل می شود و تاثیر می گذارد.

من از شما سوال می کنم، شما فکر می کنید کسی از من و از آقای سلطانی فر به دولت دوازدهم از نظر فکری و سیاسی نزدیک تر هست؟ یعنی تصور می کنید، من یا آقای دکتر سلطانی‌فر به عمد تصمیم می گیریم که مدیریتی خلاف سیاست های دولت و مخالف با دولت باشد؟.

دوستانی که این قضاوت را می کنند، قدری منطقی تر نگاه کنند، عاقلانه تر نگاه کنند. آقای سلطانی‌فر در دوران دولت اصلاحات اینجا استاندار بود. ایشان را می شناسیم و از سوابق و گذشته او کاملا اطلاع داریم. امروز  هم از چهره های موثر کابینه است. من هم که سابقه ام روشن است. من هم معاون سلطانی فر بودم. شما فکر می کنید، من و آقای سلطانی فر راضی می شویم کسی در راس ورزش استان قرار گیرد که مخالف دولت است؟ خُب این قضاوت را باید بررسی کرد. آیا این قضاوت درست است؟ آیا این قضاوت منطقی و صحیح است؟

شما رد می کنید که مدیران ورزشی استان با دولت مشکل دارند؟

با ما که مشکلی ندارند. با دولت هم مشکلی ندارند شاید با برخی جریانات سیاسی مشکل داشته باشند. هنر این است که ما از همه ی ظرفیت ها به صورت شایسته استفاده کنیم. اکنون در وزارت کشور روشی که جناب آقای رحمانی فضلی در پیش گرفته، از همه ظرفیت مدیریت کشور استفاده می کنند و نتیجه ی خوبی هم داد. ما نباید دستگاه های اجرایی را درگیر نگاه صرفا سیاسی کنیم؛ اما باید هر کسی که مدیر می شود، پایبند به دولت و آرمان های آن دولت باشد. در مسیر راه و روش آن دولت باشد. ولی آدم ها هم مختلف اند. یکی پررنگ وارد می شود و دیگری کم‌رنگ و یکی هم بی رنگ است. اما مضر نباید باشد.

آقای روحانی هم یکی دو بار صریح و روشن گفتند که در هیات دولت هم کسانی هستند که با دولت یا رئیس جمهور همراه نیستند. این سیگنال ها هم که در پایین ترین سطوح در افراد و احزاب استان ها  نگاهشان به مدیران می رسد و آنها را حساس می کند.

این همراه نبودن صرفا از منظر سیاسی نیست. این همراه نبودن دلایل متعدد و مختلفی دارد که باید آن را کشف کرد که چرا همراه نیست. گاهی از روی ناتوانی است، گاهی وابستگی به جریانات غیرسیاسی و جاهای دیگر است. گاهی نگرانی از آینده است. ده ها مسائل در این قضایا پیش می آید.

جایگاه بخش خصوصی در سرمایه گذاری ورزشی در چه حدی است و استانداری برای جذب سرمایه های خصوصی در ورزش چه کارهایی کرده است؟

اصل مشارکت در زنجان سرعت خیلی خوبی دارد. مشارکت های اجتماعی با وجود ۳۵۰ تشکل مردم نهاد وضعیت خوبی دارد. خیران مدرسه ساز، خیران مسکن ساز، خیران حوزه ی سلامت و درمان، خیران حوزه ی مقابله با آسیب های اجتماعی، وجود موسسات خوشنام بزرگی همچون مهرانه و روزبه و امثال اینها نشان از نهادینه شدن روح مشارکت در زنجان دارد. ولی در حوزه ی ورزش متاسفانه اتفاق مهمی رخ نداده و هم ما نتوانستیم و هم مسئولان و دست اندرکاران حوزه ی ورزش نتوانستند و هم مسئولان حوزه های اجتماعی که جامعه را قانع کنند که اگر ما بیاییم در حوزه ی ورزش مشارکت را بالا ببریم، کمک کنیم و حمایت کنیم گام های اساسی در جلوگیری از آسیب های اجتماعی برمی داریم. این فضا هنوز در زنجان پیش نیامده و این اتفاق رخ نداده. بعد هم ورزش پرهزینه است. به طور مثال شما اگر بخواهید یک تیم فوتبال دسته یک و لیگ برتری داشته باشید حداقل باید ۴ الی ۵ میلیارد و شاید تا ۱۵ میلیارد هزینه کنید و این هزینه ی بالا در زنجان کمتر مورد استقبال قرار گرفته است.

من هم در بسیاری از جلسات و صحبت های خود تلاش می کنم، جامعه را قانع کنم. مخصوصا بخش اقتصادی استان را که شما سهمی هم در گسترش و توسعه ورزشی و حمایت از نسل جوان برای حوزه ورزش داشته باشید.

این کار در بعضی از استان ها خیلی پررنگ اتفاق افتاده و در بعضی از استان ها هم خیلی کم رنگ است و در بعضی از استان ها هم اصلا اتفاق نیفتاده. البته در حوزه ی ورزشی به ویژه در فوتبال عمدتا استان هایی که رشد کرده اند از ناحیه ی شرکت های وابسته به دولت رشد کرده اند. بخش اقتصادی وابسته به دولت حامی آن ها هستند. شما یک تیم لیگ برتری ندارید که وابسته به بنگاه های اقتصادی غیر دولتی باشد. آن هایی که این وابستگی را نداشتند، عمر یک ساله دارند؛ یعنی یک سال آمده اند در لیگ برتر و دوباره رفته اند و در دسته های پایین تر مانده اند. پس ما در زنجان آن بنگاه های اقتصادی دولتی را نداریم که بیایند و پشت این تیم ها بایستند و حمایت کنند. ۹۸ درصد بنگاه های مطرح اقتصادی ما عمدتا خصوصی اند. اگر ۲ درصد هم دولتی باشند با بخش خصوصی شریک اند. یعنی بخش خصوصی هم باید بیاید و موافقت کند که شما از یک تیم ورزشی حمایت کنید.

  • در استان زنجان۸۰۰ میلیارد تومان به پیمانکاران بخش عمرانی که کار کرده اند، بدهکاریم.
  • در بخش آب نزدیک به ۱۸۰ میلیارد تومان به سدهای در حال احداث استان بدهکاریم.
  • چیزی در حدود ۹۵ میلیارد تومان در حوزه ی راه به پیمانکاران راهسازی بدهکاریم.

موضوع تخصیص۲ درصد از درآمدهای معدن انگوران به ورزش چه شد؟آیا این تخصیص وجود داشته است؟

من بی خبرم و کسی در این ارتباط چیزی به بنده نگفته است.

در خصوص اشتغال مدال آوران جهانی، آیا اتفاقی برای اشتغال آنها خواهد افتاد؟

در سیستم دولتی که نه. ممنوع است به کار گیری در سیستم دولتی. ضمنا من از آن دسته مدیرانی هستم که گسترش نظام اداری را به مصلحت کشور نمی دانم و همه ی تلاشم این است که بدنه ی نیروهای نظام اداری را کاهش دهم، نه اینکه افزایش دهم. من قبلا عرض کرده ام که ما ۹۲ درصد درآمد کشور را که باید برای امر زیرساخت های توسعه ای باشد، دادیم هزینه کارمندان دولت و پول آب و برق و گاز شد. خرج دستگاه های دولتی و ماشین های دستگاه های دولتی می کنیم. این دقیقا بر خلاف مسیر توسعه ی کشور است و ما در تقابل با این مسیر هستیم. با این حساب باز هم فکر می کنید، ما باید نیروی انسانی به نظام اداری کشور اضافه کنیم؟ چون بلد نیستیم شغل ایجاد کنیم، کارمند اضافه می کنیم؟! ما باید برویم به دنبال ایجاد شغل در محیط هایی غیر از محیط اداری. موضوع اشتغال این دوستان را هم باید به صورت ویژه دنبال کنیم و در بنگاه های اقتصادی به کارشان گیریم یا مساعدت کنیم خودشان مجموعه ای را به بنگاه اقتصادی تبدیل کنند و ما هم حمایت کنیم. آنچه که از دست من در این خصوص بر می آید در خدمتم.

در مورد بودجه ی ورزش و فصل پنجم کاری شده است؟

از طریق اداره کل امور اجتماعی استانداری که هر ساله برای بخش های اجتماعی و فرهنگی اعتباراتی می آید تقریبا نگاه ما به حوزه ورزش بیش از بقیه ی حوزه هاست و تا الان هم این اتفاق افتاده.  آن هم رقم قابل توجهی نیست که روی آن مانور دهیم. هر ساله شاید ۲ الی ۳ میلیارد به این حوزه که بیشتر از ۱۴ یا ۱۵ دستگاه هم شریک هستند.

ورزشکاران و جامعه ورزش گلایه کرده اند که چرا مدت هاست با ورزشکاران جلسه ای نداشتید؟

سازمان ورزش مقصر است. من از زمانی که آمده ام ۲ مرتبه نشست داشتم که هر دو بار را هم من متقاضی بودم. دوستان عزیز ورزشکار ما که مدال آوردند به منزل شان و به دیدارشان رفتم. تا جایی که می توانستم احوالی از آن ها پرسیدم و باید اداره کل ورزش و جوانان این ارتباط را برقرار کند و گسترش دهد. من یادم می آید، اولین نشستی که بعد از ورودم به استان داشتم با هیات های ورزشی استان بوده است. با قهرمانان و پیشکسوتان ورزشی استان بوده و بعد از آن هم من اعلام آمادگی کرده ام. بیشتر از این هم اگر بخواهند من در خدمتشان هستم.

 برگردیم به موضوعات عمومی تر. موضوع باغ‌شهرها از موضوعات حساسی بوده که طی چند سال گذشته موجب درگیری زیادی شده بود و مردم اعتراضات زیادی داشتند. از نوع نگاه قوه قضائیه به موضوع باغ‌شهرها تا اینکه عده ای را می بینند و عده ای را نه. در این مورد استانداری تا چه حد می تواند دخالت کند؟

در قصه ی باغ شهرها متاسفانه عده ای فرصت طلب و سودجو آمده اند، اراضی بزرگ کشاورزی با کاربری کشاورزی را خریداری کرده یا اراضی منابع طبیعی را به نوعی گرفته اند و بعد آن ها را تفکیک و به اشخاص در قطعات کوچک‌تر فروخته اند. از همان ابتدا که اراضی چند ده هکتاری و چند صد هکتاری را خریداری کرده بودند و تفکیک کردند و فروختند با آن باید برخورد می شد نه با کسی که رفته یک واحد ساخته. ما باید با سرمنشاء اصلی تبدیل اراضی کشاورزی به باغ شهرها برخورد کرده و به سراغ آنها می رفتیم. آن ها واگذار کردند، سودجویی کردند و رفتند و ما رفتیم سراغ کسانی که ساخته اند. البته اول باید سراغ آن هایی برویم که اراضی کشاورزی را با حداقل قیمت خریدند و چند برابر قیمت فروختند به تعداد بی شماری از شهروندان تحت عنوان باغ شهر. در برخورد باغ شهرها هم باید عدالت برقرار و یکنواخت برخورد شود. این نمی شود که با یک مجموعه برخورد کنیم و دیگری را نبینیم. ضمن اینکه حالا این ها ساخته اند و به ثروت و سرمایه ملی تبدیل شده. تدابیری به خرج دهیم و با حفظ کاربری فضای سبز و کشاورزی هر کدام مجموعه محدودی هم برای سکونت و تفریح و تفرج خودشان داشته باشند. ما این سیاست را دنبال می کنیم.

مهندسی چه رشته ای هستید؟

من مدیریت دولتی و مدیریت بحران خوانده ام .

در مورد کارگروه های مشورتی فرهنگی که ارشاد اسلامی راه انداخت و از کارایی آن ها پرسیده اند و این که به جای تاثیر مثبت به نردبانی برای عده ای تبدیل شده اند.

این کارگروه ها استانی و ملی نیستند و با مدیریت استان و دستگاه های اجرایی ارتباطی ندارند و درون دستگاهی اند.

شما مشاور جوان دارید؟ چند نفر؟

یک نفر مشاور جوان دارم و ۱۰ نفر عضو مجمع مشاوران جوان هستند. یعنی روسای کمیته ها

به طور کلی برای به کار گیری نیروهای جوان و پرانرژی که در ساختار حضور دارند، استانداری چقدر تلاش کرده؟

اولا راه برای ورود نیروهای جدید، بسته و مسدود است. نیروهای جوان فارغ التحصیل، فرهیخته و باسواد باید بروند، در بخش خصوصی و شرکت های دانش بنیان کار و از خلاقیت و تجربه و تحصیل و دانش خودشان استفاده کنند و به دنبال ورود به دستگاه های اجرایی دولتی نباشند. ما اگر می خواهیم کادرسازی کنیم، خواسته یا ناخواسته باید روی جوانان فعلی که در نظام اداری ما حضور دارند و مشغول هستند، سرمایه گذاری کنیم. مجمع مشاوران جوان را برای اینکه به نظام اداری بکشانم،تشکیل نداده ام. این ها باید بدانند به حساب می آیند و دیده می شوند. این ها را من در تمام کارگروه‌های رسمی و قانونی استان مثل شورای برنامه ریزی و توسعه، کارگروه اشتغال، کارگروه اجتماعی و آسیب های اجتماعی، ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی و شورای هماهنگی بانک ها و امثال این ها عضو کردم. می آیند و حضور پیدا می کنند. این اختیار را به آنها دادم که اگر در جلسات، تصمیمات اشتباهی گرفته می شود و این ها نقطه نظراتی دارند، بیایند بگویند و متذکر شوند یا اگر احساس می کنند در کارگروهی مسیری غیرعلمی طی می شود به من منتقل کنند و بگویند. راه اندازی مجمع مشاوران جوان با یک اساسنامه ی داخلی که ما تهیه و اجرا کردیم، الگوی خوبی برای سایر استان ها شد و الان در چند استان همان اساسنامه را از ما خواسته اند که آن را پیاده کنند.

این اعضا از جوانان حاضر در ساختار و بخش مدیریتی استان هستند؟

یکی از وظایف این دوستان این است که جوانان حاضر در دستگاه های اجرایی و اداری را که قابلیت، توانایی و زمینه دارند، متناسب با رشته ی تحصیلی و ماموریت های دستگاه های اجرایی شناسایی کنند و به من معرفی کنند.

پیگیری می شوند که این کار را انجام دهند یا نه؟

در سال ۹۶ سه جلسه با آن ها گذاشته ام و تمامی اهداف، خواسته ها، سیاست ها و مطالباتم را برایشان توضیح دادم. به سراغ آنها بروید و از خودشان بپرسید چه کرده اند.

چرا کارایی ندارند و فعال نیستند و فعالیت شان ملموس نیست؟

از منظر خودشان فعال اند و این قدر که جنابعالی آنها را غیرفعال می دانید، نیستند.

پرسیده شده چرا باید استاندار حتما در هر مناسبتی بیانیه صادر کند؟ چه لزومی دارد؟

این حتما و در هر مناسبت نیست. البته من از جمله معدود استاندارانی هستم که این کار را می کنم. خیلی از استانداران این کار را انجام نمی دهند. همان طور که این دوست مان خرده گرفته که چرا، حداقل واکنش مثبت چند برابر نگاه این دوستان بود. خیلی ها در فایل شخصی من این را اعلام کرده اند و تشکر کردند. این مناسبت ها یادآوری است. بعضی از مناسبت ها فراموش شده است. وقتی استاندار به عنوان مقام اول یک استان و مقام ارشد یادآوری می کند، بازتابش چند برابر افراد دیگر است. به طور مثال وقتی داستان حادثه ی هفتم تیر و شخصیت کم نظیر شهید بهشتی را که بیش از ۴۰ درصد جمعیت فعلی کشور او را ندیده اند از زبان من شنیده شود، تصور می کنم تاثیرش مثبت است. یادداشتی که در مورد حکیم ابوالقاسم فردوسی نوشتم، خیلی ها اظهار محبت کردند. برداشت خود شما چیست؟

نظری ندارم. حداقل اطمینان دارم، ضرری نخواهد داشت.

بعضی ها می گویند، ما ممنونیم که استاندار به این موضوعات توجه کرده و با رویکرد فرهنگی به این موضوعات می پردازد.

البته این ها مربوط به فرصت ها و رویکردهای شخصی من است. من مِنهای یادداشت هایی که در مناسبت ها می نویسم، یادداشت های دیگری نیز می نویسم و این جزء ذائقه ی شخصی چهار دهه ی گذشته ی عمر من است. من در حدود دو تا سه هزار نسخه یادداشت دارم که بعدها به چاپ خواهم رساند و همین طور تلاش می کنم، خاطرات دوران مسئولیتم را یادداشت و در فرصت مقتضی به چاپ برسانم.

بدون شک این برای ما رسانه ای ها خیلی هم خوب و عالی است که استاندارمان دست به قلم است.

حالا سوال من را هم شما پاسخ دهید. اساسا در یادداشت ها با ادبیات من چقدر آشنا هستید؟

ادبیات سنگینی دارید. ادبیات باوقار و وزینی دارید و مثل ادبیات عمومی نیست. به یادآوری مسائلی می پردازید که رویکرد فرهنگی و فرهنگسازی دارد.

اینکه مثلا من در سالگرد فردوسی یادآوری کنم که نسل جدید ما بیشتر با فردوسی آشنا شوند و او را بشناسند و بدانند او از مفاخر فراموش نشدنی ایران عزیز است.

شاید منظور پرسش کننده این بوده که در مناسبت های رسمی مثل ۱۵  خرداد یا روز وقف و از این قبیل استاندار نباید در هر موضوعی ورود کند.

پاسداشت بعضی از مناسبت ها لازم است. من عمده یادداشت هایم به مناسبت های غیررسمی است که در شبکه های اجتماعی منتشر می کنم. بعضی از مناسبت ها، مناسبت های کلیدی کشور است مثل روز قدس، روز ۲۲ بهمن که در جمهوری اسلامی کلیدی است و این انتظار وجود دارد از استاندار و نماینده ی ولی فقیه که مردم را دعوت کنند، از مردم تشکر کنند و حضور پیدا کنند. بعضی از مناسبت ها هم برای نهادهای خاص و نهادهای ویژه ای است. مثلا روز پاسدار یا روز سربازان گمنام امام زمان که من فکر نمی کنم ما در سال بیش از ۱۰ مورد این طور پیام داشته باشیم. یادداشت های من یادداشت های شخصی است و موضع شخصی را از فرصت شخصی خودم استفاده می کنم و می نویسم. اگر در ۲۹ و ۳۰ خرداد که سالروز شهادت دکتر شریعتی و چمران است با مختصر یادی از شخصیت آنها کوچکترین قدمی برای معرفی آن ها برداشته  می شود.

قول برخورد با کسانی را که از خودروهای دولتی، استفاده شخصی استفاده می کنند داده بودید. این اتفاق افتاده؟

دو مورد اتفاق افتاده که من مطلع شدم. به من گفتند و بلافاصله به نیروی انتظامی زنگ زدیم که برخورد کنند. استفاده شخصی از خودروی پلاک قرمز دولتی خلاف است و نیروی انتظامی هم باید به وظیفه اش عمل کند و جلوگیری کند. من هم تاکید می کنم.

اما احساس می شود که اراده ای هم برای برخورد جدی وجود ندارد.

هر کاری را شما مدام شل کنید و سفت کنید، می شود همین. خلاف است و نباید انجام شود.

سوال شده که چرا نشست های خبری استاندار تعطیل شده و نشست هایی که ماهی یکبار برگزار می شد دیگر وجود ندارد؟

در شرایط فعلی که کثرت گرفتاری های استانداران از جمله بنده بسیار افزایش پیدا کرده و با این شرایط سخت اقتصادی که ما باید مدام مراقبت کنیم، واحدهای تولیدی ما مواد اولیه شان تامین شود، مسائل ارزی شان حل شود، واردات و صادراتشان به تعطیلی کشیده نشود و یا متوقف نشود. این ها وقت زیادی را از ما می گیرد. من چند روز قبل با مدیر کل صنعت و معدن و بخش اقتصادی استانداری چند ساعت رصد می کردیم، جمع بندی می کردیم که مجموعه واحدهای ما کدامشان دچار چالش و مشکل می شوند. خُب به تبع آن وقتی احصاء شد باید با وزارت صنایع و بانک ها و گمرک هماهنگ کنیم. تقریبا الان مشکلات واحدهای تولیدی و صنعتی به گونه ای است که باید مثل یک بچه مراقبت کنیم که سرما نخورند. گرفتار و بیمار نشود و میزان حضور و مراقبتمان را باید به شدت بالا ببریم که بخش تولید و اقتصادی و اشتغالمان دچار بحران نشود. این باعث می شود که هم وقت ما خیلی گرفته می شود و هم از بقیه کارها باز می مانیم. در عین حال هر بار دوستان رسانه ها و خبرنگاران خواسته اند بنده آماده پاسخگویی بودم.

از زمان حضورتان در استانداری بصورت سرزده از اداره ای بازدید داشتید؟ اگر پاسخ مثبت است، این روند را ادامه خواهید داد؟

من چون همراه و محافظ و راننده دارم بلافاصله متوجه می شوند. گاهی هم در این کلیپ های شبکه های اجتماعی گفته می شود که فلان مقام وقتی به فلان جا رفت چرا دوربین بود؟ تا اسم استاندار و اسم وزیر یا شخصیتی می آید، بلافاصله گاهی حتی پیش از رسیدن ما افراد آنجا می رسند. شاید خیلی ما خوشمان نیاید که افراد دنبال ما با دوربین راه بیفتند. خیلی دوست دارم، وقتی به بیمارستان می روم و احوال بیماران را می پرسم یا به زندان می روم و احوال زندانیان را می پرسم، کسی نباشد، ولی آقای سالاری نمی گذارند!.

وضعیت معاونت سیاسی به کجا رسید؟ آیا جانشین مناسبی برای آقای موسوی توانستید بیابید؟

داریم به جمع بندی می رسیم.

در مورد پل سیدالشهدا و طولانی شدن ساخت آن که چند سال به طول انجامید صحبت کنید. یک سال به ۸ سال کشید و هزینه ای که ۸ برابر شد. استاندار به عنوان مدافع حقوق مردم که این موضوعات را می بیند، برای تنبیه کسانی که مقصر اصلی بودند، چه کرد؟

شما وقتی برای اداره ی شهر مطابق قانون عده ای را به عنوان شورای اسلامی شهر انتخاب می کنید، یعنی نظارت بر اداره امور شهر را به آنها می سپارید و به آنها اختیاراتی می دهید که در تبیین و تعیین پروژه های عمرانی، در توزیع اعتبارات شهرداری، در کسب درآمد شهرداری و در صفر تا صد شهرداری باید شورای شهر نظارت کند، تصمیم بگیرد و طرح ها را مصوب کند، عملا دخالت مدیران اجرایی را سد می کنید و کار را به آنها واگذار می کنید. قبل از اینکه شوراها مستقر شوند استانداری ها مسئولیت مستقیم نظارت، کنترل و اداره شهرداری ها را بر عهده داشتند و شهردار با ابلاغ استاندار منصوب می شد. چه شهردار مرکز استان و چه شهردار دورترین منطقه ی استان. الان انتخاب شهردار با شورای شهر است و با استاندار نیست و اینکه امورات اداره ی شهر، تصویب یا رد طرح های شهر، کوچک و بزرگتر کردن طرح ها و نحوه ی هزینه درآمد شهرها همگی بر عهده شورای اسلامی شهرهاست. این ده سالی هم که شما می گویید در ده سالی است که شورای شهر مستقر شده است. من گاهی می بینم بعضی از قلم ها و نطق ها نسبت به مدیران آن دوره هم مطالبی بیان می کنند می رنجم، چون اصلا به آنها هم ربطی نداشته. من بعنوان مدیر ارشد استان از اینکه این کار کند پیش رفته باید بروم یقه ی آقای شهردار را بگیرم و به شورای شهر بگویم، چرا کار کُند پیش می رود و برای مردم و ساکنین آن منطقه ایجاد زحمت شده. کما اینکه این اتفاق افتاده و من در ۶ ماهه ی اول حضورم ۲ مرتبه و در سال اول حضورم ۵ مرتبه از این پل بازدید کردم، پیمانکار را خواستم و به معاون عمرانی گفتم دخالت کن و وقتی محورهای اطراف پل را بسته بودند و مشکلاتی برای ساکنین و رهگذران بوجود آمده بود، ورود کردم و پیگیری کردم.

در احداث پل سید الشهدا چقدر استانداری دخیل بود؟ بله شورای ترافیک استان در حوزه معاونت عمرانی ماست و باید از نظر ترافیکی نظر بدهیم که آیا این پل و ساخت و استقرار آن معضلی برای ترافیک شهر ایجاد خواهد کرد؟ بطور کلی بعد از ساخت، ترافیک را برطرف خواهد کرد و تسریع می کند؟ در این حوزه ها ما می توانیم وارد شویم ولی نحوه ی اجرای طراحی و انتخاب پیمانکار و عملیات اجرایی پروژه دست ما نیست.

البته منطقی نیست! این هزینه برای یک پل منطقی نیست. من ۵ سال از عمرم را در معاونت عمرانی شهرداری تهران گذراندم و بزرگترین پروژه های عمرانی شهر تهران از تونل رسالت و توحید و صدها پل و بزرگراه در دوران حضور من در شهر تهران احداث شده و انجام گرفته. این پل را اگر قرار بود ما در تهران بسازیم سه ماهه می ساختیم. پل روشندلان را در تهران ۱۳ ماهه ساختیم. آن هم با بحران ترافیک و کار عمرانی در ساعت های روز و در تهران. خیلی وقت ها شب ها کار انجام می گرفت.

اجرای این طرح (پا سیدالشهدا) طولانی شد و بنا به هر دلیلی قابل قبول نیست و هزینه ی سنگینی را متوجه شهروندان زنجان کرده. امیدوارم پل گلشهر بر اساس روزشمار شهرداری ساخته شود.

با توجه به سادگی پل گلشهر فکر نمی کنم، طولانی شود!. در مورد حکم انفصال تان سوال پرسیده اند. این شایعه است یا جدی؟!

به هر کسی که ادعا کرده و سوال فرمودند، سلام برسانید و بفرمائید خیلی زود قضاوت فرمودند. خوشحالم ۳۵ سال در مناصب مختلفی مسئولیت داشته ام و حتی یک بار هم مورد بازخواست دستگاه های نظارتی همچون دیوان محاسبات و سازمان بازرسی قرار نگرفته ام و ۲۰ بار در مناطق مختلف کشور مسئولیت برگزاری انتخابات مختلفی را عهده دار بودم. حتی یک مورد هم عیب و نقصی از روند اجرایی و صحت و سلامت آن گرفته نشده است.

جواب کامل و منطقی بود!. ممنون برای فرصتی که در اختیار من گذاشتید. برای هر خبرنگاری مصاحبه با شما فرصت مغتنمی بود و البته بسیار عالی از بس که خوش‌صحبت هستید. اما از خودتان هیچ نگفتید!

بد نیست بگویم؛ من در ۴ شهر فرماندار بودم. در ۲ استان معاون استاندار بودم. در حوزه ی صنعت عضو هیات مدیره‌ی آلومینیوم ایران و قائم مقام مدیر عامل ایرانکو بودم. در شهرداری تهران عضو هیات مدیره‌ی سازمان مهندسی و عمران شهر تهران و معاون اداری- مالی آنجا بودم. در سازمان میراث فرهنگی و وزارت آموزش و پرورش معاون امور حقوقی، مجلس و امور استان ها بودم. در حوزه ی ورزش رئیس هیات فوتبال و هیات بدمینتون و رئیس هیات تنیس روی میز بودم. ۳ فرزند دارم که هیچکدام در کار دولتی نیستند. دو تا در تهران و یکی هم در کرج زندگی می کنند. همسرم بازنشسته آموزش و پرورش هستند و ۳۰ سال خدمتگزار فرزندان شاهد در مدرسه شاهد بودند. ۳۵ سال هم سابقه ی خدمت دارم و بازنشسته هستم. ۱۴ ماه رزمندگی دارم و در عملیات های بیت المقدس، کربلای ۵ و بازی‌دراز و حاجی عمران هم بودم.

سپاسگزارم. گفتگوی بسیار عالی و جذابی بود و امیدوارم مخاطبان را هم راضی کرده باشد.

نام:

ایمیل:

نظر:

لطفا توجه داشته باشید: نظر شما پس از تایید توسط مدیر سایت نمایش داده خواهد شد و نیازی به ارسال مجدد نظر شما نیست