به گزارش «پایگاه خبری – تحلیلی پیام ملّت» محمدامین ایمانجانی، مدیرمسئول روزنامه فرهیختگان نوشت: آسمان علم ایران ستاره به خود کم ندیده است؛ برخی اما پرفروغ‌تر پس از دوران زندگی مادی هم می‌توانند معلمی کنند و هدایت‌گر باشند. رئیس شهید دانشگاه آزاد اسلامی را باید یکی از همین چهره‌های شاخص دانست.

دکتر طهرانچی که عمری تلاش کرد با ترکیب علم و آمار، مدیریتی مبتنی بر واقعیت و صحنه و ناظر بر حل مسائل اصلی داشته باشد یا با ترکیب علم و فناوری، اداره دانشگاه را هوشمند سازد در آخرین درس دوران حیاتش علم و ایثار را به هم گره زد و با میراثی ارزشمند دوران مدیریت خود را به پایان رساند. هفت سال حضور دکتر طهرانچی در رأس یکی از مهم‌ترین نهاد‌های آموزش عالی کشور را می‌توان از جوانب مختلفی بررسی کرد؛ اما به اختصار در هفت نکته آن را مرور می‌کنم.

نگاه درست و درک ارزش‌های رسانه یکی از نقاط برجسته شهید طهرانچی و دوران مدیریت او در دانشگاه آزاد اسلامی است. او برخلاف برخی که وجود رسانه در یک مجموعه دانشگاه را امری بیهوده تلقی می‌کنند، نه تنها بر وجود آن تأکید داشت بلکه با حمایت‌گری و هدایت‌گری ناشی از روحیه معلمی تلاش کرد تا تیغ مطالبه‌گری و نقد رسانه کند نشود، آن هم در بستر مجموعه وسیعی چون دانشگاه آزاد که با نهاد‌ها و ارگان‌های مختلف و متعددی سر و کار دارد و تعامل با آن‌ها جایگاه ویژه‌ای در پیشبرد امور دانشگاه دارد.

روزنامه «فرهیختگان» در این سال‌ها با هدایت شهید طهرانچی تبدیل به یک مزیت در پیش‌برد اهداف و فعالیت‌های دانشگاهی تبدیل شد. برخلاف برخی مدیران که رسانه را ابزاری برای چهره‌سازی شخصی می‌خواهند یا تفاوتی بین کارکرد‌های رسانه با روابط عمومی قائل نیستند، وجود نگاهی که متوجه ارزش و قدرت رسانه باشد و در ثانی از آن در جریان مدیریت خود بهره‌گیرد حتماً در خور تقدیر و تحسین است.

نگاه مردمی دکتر طهرانچی باعث شد تا هم رسانه و هم سایر وجوه دانشگاه به خدمت صاحبان اصلی دانشگاه یعنی مردم درآید. او دانشگاه آزاد را از مردم و برای مردم می‌دانست و در همین راستا تلاش کرد تا جهت‌گیری فعالیت روزنامه به سمت مطالبه‌گری رسانه‌ای برای حل معضلات و چالش‌های مهم آحاد گروه‌های جامعه هدایت شود. این جامعه‌محوری اما صرفاً در رسانه خلاصه نمی‌شد. کمتر واقعه مهم اجتماعی در این سال‌ها را می‌توان یافت که دانشگاه سهمی در کمک به بهبود آن یا التیام بخشیدن به چالش‌های مردم نداشته باشد.

در نگاه شهید طهرانچی آنچه بالاتر از همه چیز قرار داشت منافع انقلاب اسلامی و ایران عزیز بود. در همه بزنگاه‌ها چنانچه تولیدات روزنامه را برخلاف سلیقه شخصی می‌دیدید؛ اما آن را در جهت نفع انقلاب قلمداد می‌کرد، از نگاه خود می‌گذشت. او مدیریت رسانه را امری اقناعی می‌دید، به آن معتقد بود و یکی از رموز تأثیرگذاری «فرهیختگان» در این سال‌ها را باید در حلم آن شهید در مواجهه با نقد‌های گسترده بیرونی دانست.

خالصانه کار می‌کرد و همین اخلاص هم به کار او برکت داده بود. در طول دوران مدیریتش مورد هجمه‌های مختلفی قرار گرفت و فشار‌های سیاسی نابخردانه و ناجوانمردانه تلاش داشت تا مسیر او و حرکت دانشگاه را به نفع جریانات خاص جهت دهد. او اما با صلابت جلوی دست‌اندازی سیاسی به دانشگاه ایستاد و در برابر همه جوسازی‌های حقیقی و مجازی که برخی اوقات نسبت به خانواده او هم مطرح می‌شد ذره‌ای کوتاه نیامد.

حرکتش را بر محور امر ولی تنظیم کرد. در تعیین سیاست‌های کلی، سه دستور رهبر انقلاب را به عنوان سه اولویت اصلی در صدر برنامه‌ریزی ۵ ساله دانشگاه قرار داد. هر کجا که احساس می‌کرد حرکتی موجب رضایت رهبری خواهد شد از هیچ تلاشی برای آن فروگذار نبود.

توجه ویژه‌ای به قرآن و اهل بیت (ع) داشت. آن‌ها که پای ارائه‌های مفصل شهید نشسته باشند کمتر موضوعی را به یاد دارند که او در هنگام طرحش از کلام وحی برای روشن‌گری و تبیین استفاده نکرده باشد. فعالیت خود را به هر نحو با قرآن پیوند می‌زد و نگاه ویژه‌ای به یاری اهل بیت (ع) داشت. این نگاه نه تنها در رفتار و زندگی شخصی او بلکه در فضای اداره دانشگاه هم جلوه‌گر بود.

تجربه مدیریت شهید دکتر طهرانچی در دورانی که تحقق دانشگاه نسل چهارم و جامعه‌پرداز یک اولویت شناخته می‌شود؛ اما از سطح شعار فراتر نرفته است؛ می‌تواند مسیری نو پیش‌روی آموزش عالی باز کند. مسیری که در آن همه جامعه سهم دارند. مسیری که هم رسانه دارد و هم پژوهش. هم آموزش را مدنظر می‌دهد، هم کاربست آن را و هم می‌خواهد روی پای خود باشد و باری به دولت تحمیل نکند.

شهید طهرانچی رفت، اما دانشگاهی ساخت که امروز نه با دیوار‌ها و ساختمان‌ها که با روحیه تحولی و مردمی‌اش شناخته می‌شود؛ دانشگاهی که هر دانشجو در آن می‌تواند وارث مشعلِ علمی و اخلاقی این استاد شهید شود.‌