پیام ملت – می گویم شیر باز مانده است و از شلنگ آب هدر می رود. داشت ماشینش را می شست. نگاه عاقل اندر سفیه می کند و می گوید: برای من هدر نمی رود! خب دیگر جایز نبود نهی از منکر و امربه معروفی دیگر کنم چون احتمال هر حادثه ای بعد از آن دور از ذهن نبود!
خیلی از وقت ها ما سختمان می آید که حرف درست را بپذیریم چون خود را همیشه تافته ای جدا بافته می پنداریم و متأسفانه هر سخن واقع بینانه ای را که بوی انتقاد داشته باشد ناسزایی مسلم به خودمان تلقی می کنیم.
فکر می کنیم امربه معروف و نهی از منکر تنها برای حجاب و عفاف تعریف شده و سایر منکراتی مانند اسراف در مصرف آب یا کم کاری و زباله در معابر عمومی ریختن و یا هر شکلی از ناهنجاری های شهروندی در این دسته قرار نمی گیرند.
امروز اگر کسی مدعی باشد که از بحران کمبود آب در کشور اطلاع نداشته است بی شک در حال فریفتن خودش است.
موضوع آب و نیاز به مدیریت در مصرف بهینۀ آن دیگر بر هیچ کسی حتی کودکان پوشیده نیست. پس چرا عده ای از شهروندان هنوز به شکل عجیبی در برابر پذیرفتن و تمکین و همراهی با آن مقاومت می کنند؟! این رفتار ضداجتماعی ریشه در کدام نگاه غلط و باور اشتباهی دارد؟! به نظر می رسد ریشه در هر چه که داشته باشد البته با اولویت بندی، فعلاً مهم نیست.
آنچه در حال حاضر از اهمیت برخوردار است تغییر رفتار این دسته از شهروندان و مجاب نمودنشان برای همراهی با نگاهی است که سعی دارد در مصرف آب مدیریت نماید تا بحران آن رفع گردد. خب برای رسیدن به این هدف چه ابزار و وسیله هایی نیاز است؟
به نظر می رسد مهم ترین وسیله در این راه رسانه ها و قدرت نفوذشان در افکار عمومی ست و در این راه از بزرگ ترین و تأثیرگذارترین رسانه تا کوچک ترین و بومی ترین آن باید نقش داشته باشند؛ اما این هم همه کار نیست.
در خبرها بودکه لایروبی زنجانرودبه زودی آغاز خواهد شد. هدف از این اقدام اما تنها توسعۀ گردشگری شهر ذکر شده است.
البته همین موضوع در جای خودش بسیار مهم و قابل توجه نیز می تواند باشد؛ اما اگر بحران آب برای مدیران ارشد اجرایی استان در اولویت اول تعریف نشود و اگر همۀ پروژه های بزرگ این شهر با توجه جدی به همین موضوع تعریف و فرآیندسازی نشود، هرگز نباید انتظار درک آن را از سوی یک شهروند عادی داشت.
همین موضوع را باید در دیدگاه های سایر مدیران نیز جاری نمود. اگر بحران آب امروز مهم ترین و حیاتی ترین اولویت محسوب می شود باید نشانه های آن را در تصمیم های مهم نیز دید.
لایروبی زنجانرود ابتدا باید باهدف احیای مجدد این رگ حیاتی شهر اجرا شود و در ادامه با همکاری همۀ ارگان های ذی ربط و با قطع کامل جریان فاضلاب های شهری و صنعتی به این رودخانه، آن را نمادی از مبارزه با کم آبی نمود.
اگر قرار است آب بان ها را برای حفاظت از دارایی آب و مقابله با هدر دادن و مصرف نادرست آموزش داد و آن را عملیاتی نمود با این حرکت لاک پشتی هرگز به هدف موردنظر نخواهیم رسید. حتی اگر نماد آن را لاک پشتی به نام «ماندنی» کنیم. چند درصد از کودکانمان با این نماد آشنا هستند.
صرف انتشار خبری کوتاه آن هم پس از یکسال بی خبری از این حرکت نمی توان به نتیجۀ دلخواه امید بست.
آرزوی حل بحران آب با شعار و وعده و خبرسازی های حتی روزانه به نتیجه دلخواه نخواهد رسید؛ بنابراین حرکتی فراتر ازآنچه تاکنون دیده شده نیاز است.
شاید برای آغاز تشکیل کمیته ای مرکب از همۀ ارگان های مرتبط و حتی غیرمرتبط و زیرمجموعه های عملیاتی از شکل دهی به پلیس آب تا فرهنگ سازی و تبلیغات محیطی با بازدهی سریع آغاز مناسبی باشد برای بستن شیلنگ های آب توسط خود مردم.
ماندنی، عروسک ترویجی (mascot) است که با الهام از لاک پشت خلیج فارس و به منظور ترویج حفظ محیط زیست دریایی و بهینه سازی مصرف آب، طراحی و ساخته شد.
آنچه باعث شد از بین گونه های مختلف موجودات دریایی، لاک پشت خلیج فارس به عنوان نماد انتخاب شود به ماجرایی واقعی برمی گردد.
در سال ۱۳۸۷ یک لاک پشت بزرگ دریایی از گونۀ پشت سبز در نزدیکی ساحل عسلویه با قایق موتوری برخورد کرد و به شدت زخمی شد.
کارکنان پتروشیمی مبین، لاک پشت زخمی را به آبگیر بزرگ مجتمع انتقال دادند و دو ماه از آن مراقبت کردند.
آنان لاک پشت زخمی را ماندنی نام نهادند و وقتی ماندنی بهبود یافت، کارکنان پتروشیمی و کودکان عسلویه، آن را به آغوش دریا بازگرداندند.

منبع : هفته نامه پیام زنجان