سیاست گذاران امر اطلاع رسانی باید با یک خرد جمعی برنامه منظمی داشته باشند تا در عین شفافیت، به مدیریت هیجانات جامعه هم فکر کنند. با نظم در اطلاع رسانی و مقابله همزمان پیشگیرانه و واکنشی با شایعات، اعتماد عمومی ایجاد می شود و با ایجاد اعتماد، اضطراب و فشار روانی جای خود را به همبستگی اجتماعی می دهد.وزارت بهداشت، پزشکان، اطبا و.. برای «خود بیمار پنداری» اطلاع رسانی کنند. چرا که افراد به دلیل اشتغال ذهنی مداوم با مسئله کرونا، ممکن است علائمی مشابه کرونا (مثل تنگی نفس، سرفه، گلودرد، دردهای عضلانی و..) را تجربه کنند که صرفا منشا عصبی داشته باشند یا حتی یک سرماخوردگی ساده باشند، اما فرد خود را «کرونایی» تصور کند.

متخصصین تغذیه برنامه غذایی دقیق و حساب شده ای برای آرام سازی به مردم پیشنهاد دهند. به عنوان مثال، چون سروتونین بدن در اثر ترس و افسردگی کاهش می یابد، با مصرف مداوم شیر گرم میتوان آن را جبران کرد. یا برای تقویت سیستم ایمنی بدن، و غذاهایی که بر بیماران کرونایی طی این مدت، اثر مثبتی داشته، آگاهی دهند. برای تقویت پوست که به دلیل استفاده افراطی از مواد ضدعفونی، مسبب بیماری های پوستی شده، اطلاع رسانی کنند و..

متولیان سلامت روان باید آموزش تاب آوری اجتماعی، مهارت های مقابله با تنش های خانوادگی در ایام قرنطینه برای درک و تحمل یکدیگر در شرایط نامتعارف را در سطح گسترده داشته باشند تا در پساکرونا با جامعه ای متزلزل به لحاظ روابط خانوادگی به طور خاص روابط زوجین روبرو نباشیم.

رسانه ها. حدود ۶ ماه از کرونایی شدن ایران میگذرد، اما صدا و سیما حتی یک برنامه برای آموزش بازی های خانگی به خانواده ها نداشته. درحالیکه جامعه به شدت نیازمند طنز، سرگرمی و سریال های آموزنده و خانواده محور است، (نه سریالهای مملو از اعتیاد و خیانت و..) درحالیکه با بسته بودن اماکن مذهبی و اماکن متبرکه، که نقش مهمی در معنویت و آرامش روحی جامعه دارند، صداو سیما ابتکاری جز تعطیلی برنامه های پربیننده ندارد. (که البته به دلیل کرونا لازم است) اما جایگزین؟ ندارد. نمیسازد. بخش های خبری حتی این ابتکار را ندارند که اخباری تحت عنوان «اخبار خوش» ایجاد کنند و شنیدن اخبار منفی از ایران و جهان به یک روال معمول تبدیل شده است. هنوز نتوانسته اند برنامه های آموزشی را از قالب خشک گفتگو محور با حضور کارشناسان خارج کرده و جذابیت های نمایشی را با آموزش مواجهه با شرایط سخت کرونایی بیامیزند. سلبریتی ها هم که می توانستند برای کاستن از فشار بار روانی جامعه به میدان بیایند، نهایتا با لباس های سیاهشان (که قطعا بصورت هماهنگ و با قصد چنین انتخاب شده) در برنامه دورهمی جلوی چشم مردم ظاهر می شوند تا درباره زندگی های متفاوت از سطح زندگی مردم سخن بگویند.

متولیان آموزش. یکی از دغدغه های خانواده ها و جوانان بلاتکلیفی وضعیت تحصیل دانش آموزان و دانشجویان است. بلاتکلیفی کنکور هم که جای خود را دارد که تا چند روز پیش هر روز خبرهای ضدو نقیض و اختلاف نظر تصمیم گیران زخم اعصابی برای کنکوری ها و خانواده هایشان شده بود. لازم است از اعلام تصمیمات غیر قطعی خودداری شود و چشم انداز سال تحصیلی آینده بعد از تصمیم قطعی به طور کامل برای مردم تشریح شود. تجربه بی نظمی های آموزش مجازی در سال تحصیلی گذشته برای خانواده ها نگرانی های زیادی ایجاد کرده که باید برطرف گردد.

بیاییم علاوه بر جسم جامعه، برای روح جامعه هم بیندیشیم. کرونا روزی تمام می شود، با تمام مشکلات چه دیر یا زود، سخت یا آسان ، اما مشکلات خانوادگی، وسواس روحی و مشکلات اجتماعی آن می تواند تا ابد روی جسم و روح انسان باقی بماند و در این وضعیت، نیاز است تا برنامه ریزی دیگری برای روان جامعه داشت تا این روزها را با تنش و چالش کمتری به انتها برسانیم.